امیری نگو یه دسته گل

بین آن همه حرف ناهید من فکر کنم از سر تنبلی، یقه این فرمایش« با روحتان هماهنگ باشید، وقتی غمگین یا سرگردان است مجبورش نکنید به تمیز و مرتب و خنده رو بودن» را گرفته ام و رها نمی کنم.

ریش بلند چند روزه، سینک پر از ظرف نشسته، لباس تکراری، همه و همه یعنی حیران که منم. الان حالم بهتر است. یک فیلم خوب دیدم، صدای دریا دادور را تا به آخر رسانده ام تا بلند بخواند «تاب بنفشه می دهد طره مشک سای تو» و دارم می روم سراغ ظرف ها...گل پسری که منم به مولا!