خل مشنگی که امروز منم

مرحوم ذبیح الله منصوری که در کتابخوان کردن من و احتمالن تعداد زیادی از جوانان برومند فعلی و فنچ های سابق، نقش بسزایی داشته است لااقل در سه کتاب مختلفش شرح داده که بیماران طاعونی از فرط درد و تب ساعات قبل از مرگ را به یک حس خوشایندی می رسند و همچین گوگولی مگولی دار فانی را وداع می کنند.

غلط نکنم طاعونی چیزی گرفته ام چون وسط این هاگیر واگیر امروز کلن اوضاع جهان به هیچ جایم نیست و به درک که در تمام جبهه ها دارد کهریزکی با من رفتار می شود و کلن به به!

پی نوشت:در نیل به چنین حال نکویی از نقش برادر ارزشی رنان لوک نمی توان گذشت و خطی در وصف مقامات عالیه اش ننبشت که من دو سه روزیست غوطه ورم میان صدایش، و تشخیص می دهم میان فقانسه بلغورکردنش هر از چند گاهی رو به ذات ملوکانه مان می کند و می فرماید آقا به تخ...ت!

عکس اضافه برای ملاحظه به چشم برادری اینجا قابل دسترسی است