Tuesday, June 23, 2009

خطابه امید

یکی


      از دریچه ممنوع خانه


                              بر آن تل خشک خاک نظر کن


آه اگر امید داشتی


آن خشک سار


                   اکنون این گونه


                                     از باغ و بهار


                                                   بی برگ نبود


و آنجا که سکوت به ماتم نشسته


مرغی می خواند


 


نه


نومید مردم را


                 معادی مقدر نیست


چاووشی امید انگیز توست


                                  بی گمان


که این قافله را به وطن می رساند


 


احمد شاملو-ترانه های کوچک غربت

6 comments:

  1. تنها خاموشJune 23, 2009 at 1:52 PM

    موفق باشین

    ReplyDelete
  2. بیچاره باغی که  علف های لاله اش را جای  گل های هرز هرس می کنند ..

    ReplyDelete
  3. کسی که بوسه را نمی فهمد
    آواز آب و ماه و کلمه را نخواهد شنید

    ReplyDelete
  4. آسمان بی گذر از شفق به تاریکی در نشست....

    ReplyDelete
  5. امير حسين جان! ببين اولين نفري كه جا خالي كرد رو:

    http://www.tabnak.ir/fa/pages/?cid=52831

    چند روز پيش تو صدا و سيما ميگفت از تك تك راي هاتون دفاع ميكنم و چه سخن آشنايي و چه حرف جذابي.
    فكر ميكني چقدر طول ميكشه تا دو نفر بقيه هم جا خالي كنند و ... امير حسين نميخواهم آيه ياس بخوانم، نميخواهم اداي آدمهاي ديدي گفتم رو در بيارم و نميخواهم آدم احمق و مرده و افسرده اي به نظر برسم اما ..... اما شايد همه اين دادها و فريادها ارزش خونهايي كه ريخته شد رو نداشت اگه كه فردا روزي جا بزنند اون دو نفر ديگه هم.

    ReplyDelete
  6. وای تو این بلوای خاص این پست حضراتت منو کلی خندوند. گل گفتی داش امیر جان...

    ReplyDelete