یه رییس داریم شاه نداره

دیروز صبح مقام منیع مدیریت عامل آمده یک ذره با هم مباحثه کردیم بعد گفت بی کاری؟عرض کردم بله.فرمود بیا بریم نشر هرمس کتاب بخریم.رفتیم و خریدم و آمدیم و خوش گذشت.توی راه گفت یه گزارش فرهنگی بده.عرض کردم رفتم «درباره الی» را دیدم و چنان بود و چنین و آن تکه آهنگ آخرش هم معرکه چسبید و کار موسیقیدانی به اسم آندرا باور است و هرمس آلبومش را به اسم نغمه های سکوت منتشر کرده و از این حرف ها...امروز حوالی ظهر آمده شرکت،بعد یک بسته داده دستم.بازش کردم دیدم رفته برایم نغمه های سکوت خریده و کلی شرمنده مرام و اینها شدیم.حالا کانهو یک پسر بچه که دوچرخه کذایی محبوبش را برایش خریده باشند ذوق دارم که زودتر بروم خانه و بقیه آهنگ ها را گوش کنم ببینم بقیه اش هم همین حس «آهنگی برای الی» را دارد یا نه

پی نوشت:به خودمان قول دادیم جمعه این آلبوم را بگذاریم برای خودش خوش خوشک پخش شود بعد یک فقره مقاله بنویسیم درباره درباره الی از منظر روانشناسی.ببینیم درست است که هر کدام ما در حقیقت الی را درون خودمان گم کرده ایم یا نه؟از همین جا خدمت خانم فرزانه سلام عرض کرده عارض می شویم اگر اینجا را می خوانید طبق معمول زحمت انتشارش دست شما را می بوسد