این نوشته محتوی غر می باشد

١-چهارشب است خیلی بد می خوابم.شب اول را گذاشتم پای روز پر استرس ١٨ تیر و اینکه شب شام خورده ام و اینها.فردایش شب می زده بودم فرض کردم فرمایشات مشروب است اما نهضت کابوس دیدن های شبانه به حول و قوه الهی بی شام و مشروب هم، همچنان ادامه دارد.مار داشتیم،زامبی داشتیم،دیشب هم یک کوتوله خون آشام داشتیم که به زور می خواست وارد خانه من شود...بعد مرده شور مرا ببرد که وسط همان حال مزخرف،خیس عرق قلم کاغذ می گیرم دستم خواب را می نویسم می روم دنبال تحلیل نماد هایش بعد نمی شود بعد عصبی می شوی بعد...

٢-حال جسمیم هم ریخته بهم کاملن.دو سه روزی هست که روی فرم نبودم اما امروز دیگر شاهکارم.سرم گیج می رود،دست و پایم کمی می لرزد،دلپیچه دارم،می خواهم همش بخوابم-مزه نریزید. خودم میدانم اکثر علایم بارداری در اینجانب رویت شده-و قس علیهذا...یعنی یک حالی است مسلمان نشنود کافر نبیند

٣-در گیر یکی از آن تنگناهای درونی ام که حتی نمی شود از آن نوشت.یعنی برای خودم هنوز شفاف نیستم.باید صبر کنم همه این فکر ها ایده ها حس ها حساسیت ها،درونم ته نشین شوند ببینم دقیقن می خواهم چه گلی به سرم بگیرم.من ذاتن از راز متنفرم و وقتی برای خودم تبدیل به یک رمز و راز می شوم غیر از تنگنای بلاتکلیفی،این ندانستن هم روزگارم را سیاه می کند

۴-حالا که بلند بلند غر زدم دیدم این شرایط جسمی و خواب های بد می توانند عوارض روان- تنی این حال آشفته درونی باشند.از خواب هایم فقط می توانم این را بگویم که نوعی انرژی درون روان من فعال شده که از نظر خودآگاهم مذموم و کریه است.خودآگاهم دارد همه سعیش را می کند تا جلوی ورود این جریان انرژی را به حوزه هوشیاری بگیرد.حق دارد؟باید از خودآگاهم حمایت کنم؟باید بگذارم بیاید و ویران کند تا شرش کم شود؟اگر بگذارم بیاید واقعن ویران می کند یا خودآگاه دیکتاتور می خواهد تخت حکومتش را حفظ کند؟اصلن ویرانی چیز بدی است؟

به قول آیدین:پوف!