Monday, July 27, 2009

لبه ی تاریکی

وقت هایی است که آدم حس می کند دارد می گندد،مانداب شده،خلاقیتی در کار نیست و کارش تمام است...بعد آدم باید همه زور روحش را جمع کند که تن به این تصویر ندهد،که اگر تن داد...دیگر رفته پی کارش!

7 comments:

  1. مثلا الان من دیگه رفته م پی کارم...

    ReplyDelete
  2. توی این شرایط یک چیزی می تونه ناجی فوق العاده ای برای من  باشه .. نوازش آرام دستهای گرمی روی دست هام صدایی که در گوشم آرام زمزمه می شود . (حتی خیال این ماجرا هم برایم شیرین است)

    ReplyDelete
  3. با زور زدن مخالفم ، حتی برای رهایی از ماندابی .

    ReplyDelete
  4. خوشحالم که اینحد امیدواری. امید با ارزش ترین چیز است که نباید تحت هیچ شرایطی از دستش داد.

    ReplyDelete
  5. سارا سراییJuly 28, 2009 at 5:08 AM

    دشمنی که منم
    بسیار متن خوبی‌ست که نوشته‌ای
    اگر اشکالی نداشته باشد لینکت کردم در صورتی که موافق نباشید مطلعم کنید لطفن!
    سلام بر دوست کتابخوان که از همه چیز چه به جا بهره می‌برد
    از کلام بیضایی تا شعر شاملو
    خوشحالم
    ممنونم

    ReplyDelete
  6. در حرکت همیشه افقهای تازه هست ....باید حرکت کنیم تا تبدیل نشیم به مانداب فعلا کار دیگه از دستمون برنمیاد تا ببینیم خدا میخواد مارو کجا ببره

    ReplyDelete