اندر کرامات عشق 15 سانتی

یک آقایی که احتمالن محاسن بلند و تریپ خفن دارد شکایت کرده از محسن نامجو بخاطر توهین به ایات قرآن در آهنگ هایش.محسن نامجو هم برداشته یک جوابیه از فرنگ فرستاده تو مایه های ببخشید و در خاتمه از همه به ویژه مادرش عذر خواهی کرده که به قرآن توهین فرموده...حالا کمدی و تراژدی نهفته در این بخش ماجرا به کنار.یک اقای دیگری دچار جسوف شده و برای لحظاتی چند ارنستو چه گوارا را با محسن نامجو اشتباه گرفته و پس از دیدن غلط نامه لایت برادر محسن فغان برآورده که ما میخواستیم به یاری تو بترکانیم و «...چون تشنه ایم برای شنیدن، چون خسته ایم از انسان فرض نشدن، و باور کردیم که تو دردهایمان را از حنجره با قلبت نعره می کشی. چشم بر این ستم فرهنگی که بر موءلفان وهنرمندان این سرزمین میرود میبندی و با کمال افتخار سانسور دولتی را مجاز میشماری و امروز به توبه مینشینی.آی محسن دوست داشتنی. کاش در همان کوچه- باغ های خراسان میماندی و کشف نمیشدی.کاش شاگرد حاج قربان نبودی. امروز حتی از آن عشق پانزده سانتی که به تو داشتیم نیز دیگر خبری نیست عزیز .ما از تو عذر میخواهیم که اشتباه فهمیدیمت.ما از تو عذر میخواهیم که با ترانه هایت زندگی کردیم و حق وحساب نپرداختیم...» و الخ

خلاصه اش کنم انگار این بیماری که کسی را در خیالمان بزرگ کنیم و اگر یکجایی از آن تصور خیالی ما خارج شد سرتا پایش را قهوه ای بدجور مسری شده این روزها.همین قدر عرض کنم خدمت این حضرت اجل که محسن نامجو اگر مثل شیر میغرید که خوب کردم اصلن آنطور آیات را تلاوت فرمودم به جان عزیزت دیگر محسن نامجو نبود که نبود.نامجو از اول همین بود رند و خوش نشین و اهل حال و لحظه حال .آن کسی که شما دنبالشی هر چه که اسمش باشد نامجو نیست قربانت بروم.بعدش هم برای خودت میگویم یکجور هایی قضیه عشق ١۵ سانتی به محسن نامجو را پس بگیر.میدانی یک ذره توی در و همسایه خوبیت ندارد!

پی نوشت:در همین راستا حضرت استادی فرموده اند