مادر

ملافه ها عوض شده،روبالشتی های تمیز به آدم لبخند میزنند و خانه بوی خوش غذا میدهد بوی مادر بوی مادری...مادرم اینجاست.میشود حالا دلت از دست همه دنیا که گرفت بروی به یاد کودکی دراز بکشی کنارش و او هم بدون اینکه بپرسد چرا دستش را بیاندازد دور شانه هایت-انگار که یاداوری میکند ببین پسرکم من هستم-میشود حالا غروب ها نشست با او از زمین و اسمان گفت.از همه چیز گفت جز همان که میخواهی بگویی و میخواهد بشنود و اصلن نیاورد به روی خودش که میفهمد حال تو را،فقط هست برایت، هست کنارت.مادرم اینجاست:نگرانی را میینم توی چشم هاش و هر بار که این طور میشود یقین میکنم به بزرگی روحش که همیشه همیشه به من فرصت داده اشتباه کنم و حمایتم کند باز،بی انکه حتی بگذارد نگرانی هایش بی بال و پرم کنند.سالار است مادرم

آزاده میگفت میخواهی حرف بزنی با من مادری.میدانم میخواهی چه بگویی فقط کاش باور کنی من الان این لحظه اکنون واقعن هیچ جوابی ندارم برای تو.نمیدانم این دفعه خیلی عمیق است جان مادر ولی میدانم تو به سرگردانی های من عادت کرده ای و به زمین خوردن ها و بلند شدن هایم...اصلن شاید هم بد نباشد حرف بزنی و بگذاری نگرانی های توی چشمهات بشود کلمه،شاید تو حرف زدی من هم دلم به حرف آمد...حرف زدنت را عشق است مادری