مردانی که نمی مانند

دو دسته مرد داریم که رسمن مثل کش تنبان می مانند توی رابطه با یک زن.دقیقن همانوقتی که زن مطئن شده ملکه آنهاست دمشان را میگذارند روی کولشان و میزنند به چاک.دسته اول مردان جذاب حرافیند که خوب بلدند کاری کنند که زن با شنیدن عاشق شود:شنیدن رویاهایش از زبان یک مرد جذاب غریبه.این دسته مردها ماجراجویند و مثل اب خوردن دروغ می گویند، به طور غریزی میدانند زن مقابلشان به چه جور مردی علاقه دارد پس در کمترین زمان همان ماسکی را به چهره میزنند که زن میخواهد:مرد قدرتمند میخواهید یا عاشق پیشه یا...او همه اینها هست و هیچ کدام نیست.برای این دسته مردان زن تا وقتی کشف ناشده جذابیت دارد.وقتی قلب زن و تختخوابش برایشان فتح شد،یعنی دقیقن همان وقتی که زن دارد لباس عروسش را توی ذهن پرو میکند،این دسته مردها در حال کشیدن بادبانند برای کشف جزیره بعدی که همین چند روز پیش مثلن تصادفی به چشمشان خورده.زن معمولن کمی طول میکشد تا بفهمد مرد تا خرخره عاشق دیشب تبدیل به یک گریز پای درجه یک شده  که حتی جواب تلفنش را هم نمیدهد.اینجاست که زن شروع میکند به کندوکاو و هی میفهمد چقدر رودست خورده و چقدر دروغ شنیده و...زن وقتی مرد را در این رابطه از دست میدهد چیزی که برایش میماند خشم است

دسته دیگر از مردها هستند اما که زنان را تسلیم خود میکنند نه با دروغ و حرافی.این گروه مادرانگی زنانه را تحریک میکنند،زن در کنارشان مدام انگار مرزهای تازه ای از زنانگی خود را کشف میکند،شیرین و پذیرایند این دسته مردها،احساساتشان را بروز میدهند و چنان عاشق پیشه اند از ته دل که مقاومت در برابرشان دشوار است.به زن احساس منحصر به فرد ترین زن جهان بودن را میبخشند و درست باز در زمانی که زن مطمئن شده ملکه قلب و خانه اوست به طرزی غریب ناگهان غیب میشوند از زندگی زن.این مردها تاب تحمل مسوولیت را ندارند،تاب تحمل ماندگاری،تاب تحمل عادت و تکرار.شور عشق که تمام میشود این دسته مردها دیگر غمگینند.امنیت یک رابطه متعهد هیچ ارزشی ندارد برابر شور غریب عاشقی مکرر ،پس معمولا در اوج یک رابطه،وقتی فواره عشق شروع به سرنگون شدن میکند آنها هم دستشان را میگذارند توی جیبشان و هر چند با رنج فراوان اما میروند پی کارشان یعنی عاشق زن بعدی شدن.زن تا مدت ها رفتن انها را باور نمیکند.دیده است توی رابطه که ثبات ندارند و مثل آب هی شکل ظرف را به خودشان میگیرند.فکر میکند این دفعه هم مثل همیشه باز مال انهاست اما اشتباه میکند.همین دیر پذیرفتن ترک شدن، آزار زن را دو برابر میکند.نمیتواند بفهمد چه بلایی سرش آمده و چرا؟از طرفی چنان گرفتار مرد است که نمیتواند دل بکند از او و از سوی دیگر اصلن نمیفهمد چه باید بکند.زن وقتی مرد اینطوری را از دست میدهد چیزی که توی دلش با قی میماند تا مدتها نه خشم که اندوه است.مثل اندوه زنی که فرزندش را از دست داده است...دو دسته مرد وجود دارد که به زنان اشک هدیه میدهند سرانجام:اشک خشم یا اشک غم!

پی نوشت:هر مردی که یکی از این ویژگی های دو دسته بالا را داشت الزامن اهل ترک یار و دیار نیست.خیلی از مردها در برابر این دو نیرو ،بخش های متعادل کننده دیگری هم دارند در وجودشان که توان تعهد دادن میبخشد به انها...سر جدتان اگر همسرتان یا معشوقتان شبیه یکی از این دودسته بود روزگارش را به خرج من سیاه نکنید