تلخ مثل عسل

خدایا به من کمک کن ارام باشم...به من کمک کن قلبم نزند بیرون از قفسه سینه ام که دستم نلرزد این همه که نبضم ندراند شقیقه ام را...کاری ندارم که هستی یا نه فقط کمکم کن خدای من

همین

چیز های لامصبی هستند که آدم نمیتواند تحمل کند.بیرون ظرفیت قلبش هستند،بیرون ظرفیت مغزش برای فهمیدن بیرون همه چیز...انقدر بیرون انصاف که تو حتی اگر یقین داشته باشی جهان جای غیر منصفانه ایست برای زندگی باز هم شوکه میشوی از تصورشان