اولین بار است که احساس شرمندگی میکنم برابر خوانندگان این وبلاگ.همیشه یا حرفی بوده برای توشتن یا شفاف آمده ام گفتم چه دردم هست:عاشقم فارغم راه راهم یا خال مخالی یا...الان هیچ کدام از این دو روش بر نمیاید از من.یا یک چند وقتی خواندن اینجا را تحمل کنید با همین بساط یا بروید یک دو سه هفته دیگر بیایید بلکم فرجی شد خلاصه شرمنده روی ماهتان فعلن کرکره تا نصفه پایین و مغازه احتمالن نیمه تعطیل است
ببین ارباب! تو میخوای با احساسات یه جماعت آدم بازی کنی؟! این کجای مردونگیه؟!این رفاقته؟ بابا ما که همه جوره می خوایمت...تب دار...خوشحال....مست و خراب... نکن این کارو با ما.
ReplyDeleteبا ما غریبگی نکن ارباب...ما ارباب می خوایم.
اینو می فهمی؟
باش...توی لاک خودت که میری تلنبار میشی! جاری باش...ارباب اذیتمون نکن.لطفا!باش...بغض کن! اما نبار...خشک شو!اما نریز...سربلندی کن عزیز
ReplyDeleteفقط همش باش.,کرکره نیمه, کامل ,.سه خط ,چهار خط,حتی یه خط.,..,اما باش امیرجان .,
ReplyDeleteیکی یواشکی.,
ReplyDeleteاخوی تجربه ثابت کرده آدم بعد از این قبیل پستهایی نوشتنش می گیره... امیدواریم تجربه رو روسیاه نکرده باشم با این جمله...
ReplyDeleteدر ضمن اخوی در اوج تق و لق بودن (به قول خودت البته) هنوز عنوانهای نوبل بر انتخاب می کنی... از خجالت و سایر اهریمنان
ReplyDelete....حافظا گر بکند سیل بلا خانه دل /دل قوی دار که بنیاد بقا محکم از اوست
ReplyDeleteبه جای خوبی رسیدی؛ جایی برای پرش و اوج گرفتن!
ReplyDeleteبه هر روشی که دلت میخواد بنویس! حتما که نباید شاهکار خلق کنی . ما هم که میایم اینجا فقط میخوایم ببینیم امیرخان چون می باشد و روزگار چون می گذراند. ضمنا پس چی شد اون ایمیلی که قرار بود مشخصات دوره رو بنویسی من که ایمیلم رو نوشتم برات
ReplyDeleteما منتظر بعدی هاش هستیم
ReplyDeleteنیمه تعطیلتیم داداش
ReplyDeleteاین مرض که برای وبلاگ نویسان جدید نیست همه کما بیش دچار شده ایم .
ReplyDeleteدوره اش که بگذرد خوب می شوی .
خوب می شوی .
خوب می شوی .
امیر جان . فکر دیگران نباش . فکر توضیح هم نباش . تنها بنشین و تازه کن . هرچه هست می گذرد . مثل همه ی چیزهایی که گذشت .
ReplyDelete