Monday, February 8, 2010

سمفونی حکمت و رحمت

و خوبی چنین روزهایی این است که می‌توانی بیایی بنویسی « اندوه آوار شده برسرم، نای نفس کشیدن نیست» و خیالت آسوده باشد که بخش اعظم مخاطبین فرض می‌کنند که نگارنده چه روح وسیعی دارد و غصه وطن ویرانش کرده...قانع شدید که آدم در هر شرایطی باید بلد باشد نیمه پر لیوان را ببیند؟

8 comments:

  1. بعد ادم بیاید  غمگنانه دوستشو بخونه و همین طور که میره پایین نیشش تا بناگوش باز شه و اخرش خنده شه .

    ببخشید اما اینجوریاس دیگه

    ایکون قلب و گل و مهربونی

    ReplyDelete
  2. اوه خیلی وقته قانع شدیم

    ReplyDelete
  3. ضمنا اون پست قبلی میتونست شونصد تا کامنت داشته باشه

    ReplyDelete
  4. مثل وقتی که میشینی یه فیلم میبینی و خسابی گریه می کنی و خودتم نمی دونی چقدر ازین گریه مال فیلم بوده چقدرش مال دلتنگی های خودت...

    ReplyDelete
  5. بله همینطوره!

    ReplyDelete
  6. سلام، ولله این نوشته ات که نیمه ی خالی را نشان می دهد.

    ReplyDelete
  7. من که قانع شدم

    ReplyDelete
  8. نی نی ساکتهFebruary 8, 2010 at 4:24 PM

    خیالت همیشه آسوده باد...

    ReplyDelete