Monday, March 15, 2010

نامه‌های باد- 4

می‌دانی...سهم آدم‌هایی مثل تو از جهان، جنون است. زندگی، شادی، رنج، لذت، دردشان  جنون‌آمیز است. بی این دیوانگی متبرک، کل دنیا چیزی نیست جز آمد و شدی از پی هیچ. دیوانگی دنیا را برای این آدم‌ها دوست داشتنی‌ می‌کند... مجنون باش پسر جان. از شکست و شکستن نترس، به وقتش بشکن.

7 comments:

  1. گفت که سرمست نی ای رو که از این دست نی ای
    رفتم و سرمست شدم از طرب آکنده شدم

    من عاشق دیوونه هام.
    با مهر

    ReplyDelete
  2. من هم دیروز از دیوانگی دلم نوشتم در آغاز این بهار....

    ReplyDelete
  3. وای! من چقدر احتیاج داشتم 1 نفر این حرفها رو دقیقاً همین الان بهم بزنه راستش به همین امیدم صفحه بلاگت رو باز کردم. خیلی ممنونم!

    ReplyDelete
  4. یا حضرت عباس!!!!!!!!!!!! شکست.............

    ReplyDelete
  5. ای ول و جنون و دیوانگی که من سر دسته خلها و دیوانه هام

    ReplyDelete
  6. افی بینشونهMarch 15, 2010 at 1:18 PM

    اومدم که بنویسم اگه من دیوونه باشم،دلیل نمیشه هر کسی رسید به سبک عصر بر بر ها یه سنگی بزنه و بره.به قول مشیری:ای عشق شکسته ایم،مشکن ما را،اینگونه به خاک ره میفکن ما را... میخونمت به تازگی اما مدام...خوش باشی

    ReplyDelete
  7. در این حصار بشکن!

    ReplyDelete