سکوتش از رضایت نیست؟

سکوت. دقت کنید سکوت از آن اتفاقاتی است که فی نفسه نمی توان آن را جز فضایل یا رذایل طبقه بندی کرد. سکوت همیشه وابسته به زمان است، به اتفاق، به شرایط. یک وقتی می شود ماجرای زاغ و روباه و باید گفت لعنت به دهانی که بی موقع باز شود، یک وقتی هم می شود شرایطی که خلق الله فریاد بزنند فلانی فلانی سکوت کنی خائنی.

صاب وبلاگ میانه ی سکوت گیر کرده است. ایشان در بدو امر می پنداشت حرف برای گفتن دارد اما مجالی نیست. حالا بر این باور است که حرفی برای گفتن ندارد از بس حرف هایش در ساعات زوج و فرد مثل احوالش متغیر می شوند. بعد نویسنده ی محترم این سطور الان دیگر دو به شک است که ساکت ماندنش لااقل در نزد خودش جزء فضایل است یا رذایل؟ نامبرده بدجور دارد بین «تو چیکار کردی سپیده» و «بذارین پن دقیقه واسه خودم باشم» تاب می خورد و نمی داند تاب می آورد این تاب خوردن را یا...؟

پی نوشت: جایتان سبز است میان شرکت ما از بس ظرف چند روز گذشته من با حداکثر ظرفیت مشغول سوتی دادن بوده ام. صبح برای خریدن چهار عدد هارد بی قابلیت مجبور شدم سه بار تلفن بزنم به فروشنده ی معزز از بس که هر بار یک چیزی را فراموش می کردم هماهنگ کنم یا همین چند لحظه ی پیش یکی از همکاران گوشی موبایلش را به من داد تا بدان وسیله با همکار دیگری در بیرون شرکت گفتگو کنم. پس از خاتمه ی مکالمه برای اثبات جنتلمن بودن، از پشت میزم برخاسته گوشی به دست نزد همکار فوق الذکر رفتم و ناگهان دریافتم به جای گوشی موبایل ایشان، موبایل خودم را آورده ام که پس بدهم. عدم شباهت میان دو گوشی در حد آقای گودرز و خانم شقایق می باشد