آدمی احتیاج دارد به تسکین، به تسلا، به کسی که بشود با او دو نفری غصه خورد، قصه گفت، شعر خواند، گریه کرد...آن ماجرای خودبسندگی عاطفی و فلان، احتمالن مربوط به شهروندان بی‌پناه کشورهایی نیست که روزشان را با خبر اعدام آدمهای بی گناه، ربوده شدن اطفال و کودکان، بحران شدید اقتصادی و هزار درد بی درمان دیگر شروع می کنند...اینجا باید کسی را داشت که بشود به او گفت ببین بیا بغلم کن، خسته ام.
اوهوم
ReplyDeleteاصلا انگار دوتایی غصه خوردن بار غصه رو کاهش میده...
ReplyDeleteجایی انگار باز نمیشه واسه این بغض لعنتی.اعدام.
ReplyDeleteآدمها همه جا احتیاج دارند به تسکین اینجا بیشتر از همه جا
ReplyDeleteآدمها همه جا احتیاج دارند به تسکین اینجا بیشتر از همه جا
ReplyDeleteگريه كردم گريه هم اين بار آرامم نكرد...
ReplyDeleteخیلی بچه بود...خیلی کوچیک بود...اصلا یکی به من بگه این انجمن پادشاهی وجود خارجی هم داره؟؟ این دیگه چه انگی بود....همیشه خاله م یه دعا رو بعد نمازش تکرار میکرد.."خدایا ما رو ظالم وگرفتار ظالم نکن.."وبعد هم میگفت ولی ظالم بودن خیلی بدتره.....الان که ما اشک میریزیم...اما چه آرام آرمیده اند....بعد از مدتها کابوس....
ReplyDeleteمی دونید سختترین بخشش چیه؟
ReplyDeleteاینه که تلویزیونو روشن کنی و خبر اعدام بچه تو بشنوی...