1- مهمترین مسالهء امروز ایران چیست؟ فقدان رسانه‌های آزاد؟ نابرابری جنسیتی؟ اقتصاد بحران‌زده؟ از من اگر بپرسید خواهم گفت رابطهء بحرانی با آمریکا. آن چیزی که ما را در آستانهء فروپاشی اجتماعی و نه فقط اضمحلال حاکمیت، قرارداده تحریم‌های کمر شکن غرب به رهبری آمریکاست. به گمانم هر تصمیم‌گیری منطقی برای اتخابات ریاست‌جمهوری از سوی کسانی که نمی‌خواهد شاهد سوریه یا لیبی باشند باید تنش‌زدایی با غرب را هدف بگیرد
2- کلید کاهش تنش در دست رهبری نظام است. با توجه به برخی شواهد اکنون در دوسوی منازعه آمریکا و جمهوری اسلامی بیشترین امادگی برای توافق وجود دارد: از یک‌سو آمریکا نیازمند چرخش نظامی به سوی چین است تا قدرت نوظهورآن کشور را مهار کند و از سوی دیگر با کشف ذخایر جدید نفت و گاز ، ماسه‌های نفتی در کانادا و آمریکا، دیگر خلیج فارس به اندازهء سابق برای منافع آمریکا حیاتی نیست. در طرف ایرانی شلاق تحریم‌ها دوگانهء جنگ یا صلح را پیش پای نظام گذاشته و چنان می‌نماید که ادامهء سیاست نه جنگ نه صلح دیگر ممکن نیست. قبلن نوشته‌ام که به گمانم انتخاب نظام جنگ نیست و رهبران عالی حکومت آمادگی جدی برای تنش‌زدایی دارند
3- بهترین گزینه برای ایران در انتخابات پیش‌رو به گمانم رییس‌جمهوری توسعه‌گرا و تا سر حد امکان میانه‌روست که از یک سو روند علم‌گریزی و دانش‌ستیزی هشت سال اخیر را متوقف کرده، از سوی دیگر از دون‌کیشوتیسم در عرصهء سیاست خارجی بپرهیزد. این فرد اگر معتمد رهبری نظام باشد قادر خواهد بود تحت نظر او گام‌های عملی برای تنش‌زدایی با آمریکا بردارد و حمایت از این مذاکرات را نیز در سطوح عالی با خود همراه بیند
4- حالا فرض کنید فردای انتخابات 92 است و محمد خاتمی رییس‌جمهور ایران است. برای حتی یک لحظه هم گمان نباید کرد آیت‌الله خامنه‌ای به اصلاح طلبان اجازه بدهد مدعی گشایش رابطهء نظام با غرب باشند. یعنی ما باید خودمان را برای تداوم رابطهء تاریک با آمریکا آماده کنیم که این با هر معیار و مقیاسی به ضرر جنبش دموکراسی‌خواهی در ایران است
5- من؟ همچنان بر سر عهد خویش با میرحسین موسوی هستم اما تحلیلم این است که زوج قالیباف- ولایتی حتی از محمد خاتمی هم امروز برای فردای ایران مناسب‌تر است. چهار سال بعد جهان جای متفاوتی است و ما می‌توانیم به تداوم مستقیم اصلاحات فکر کنیم. حالا؟ به گمانم کسی باید باشد که ترمزدستی قطار را بکشد. کسی که رییس قطار به او اعتماد دارد
الف- من دلیل روشنی ندارم که کاندیدای دولت-پایداری رای نیاره و زوج نامبرده رای بیارن.
ReplyDeleteب- به نظرم مهمترین مساله ایران از دست رفتن صندوق رایه. دلیلی نمی بینم که معتقد باشم با یک بار و دو بار تقلب این صندوق از دست بره ولی با افتادنش به چنگ پایداری-مصباح مطمئنم که دیگه برگشتی در کارش نخواهد بود.
ج- مهمترین صندوق رای و انتخاباتی که سرنوشت ایران رو تعیین میکنه، انتخابات خبرگانه و مهمتر از تایید صلاحیت ها، سلامت برگزاری و مشارکت مردمی در اون انتخاباته. رئیس جمهور از زاویه سلامت اون انتخاباته که اهمیت اساسی پیدا میکنه.
د- من فارغ از این که اقتدار روزافزون پایداری و جریان مصباح رو بزرگترین خطر 30-20 سال آینده می‌دونم، از معادله فعلی قدرت در ایران که با فقط دو پارامتر نیروهای نظامی و حوزه نوشته میشه بسیار نگرانم. خلا عدم مشارکت اصلاح طلبان (یعنی نیروهای مردمی و طبقه متوسط) مهمترین عامل شکل گیری این معادله ست.