هاملت با سالاد فصل

«پنجره برای باز کردن نیست ابله، برای بستن است»

کلید نمایشنامه «هاملت با سالاد فصل» اکبر رادی که این روزها با کارگردانی هادی مرزبان در تالار سنگلج به روی صحنه می رود در همین جمله تلخ بالاست. رادی این نمایشنامه را در سال ۵٧ نوشته و من فکر می کنم مرثیه ای است تمام عیار برای نسل روشنفکران ایرانی که از مشروطه تا انقلاب ۵٧ از پی آزادی دویدند. شاید تصادفی نباشد که جایی میان کلمات می شنویم «چه هفت سال ، چه هفتاد سال» و این هفتاد سال فاصله پایان استبداد صغیر و تثبیت مشروطیت، تا انقلاب ۵٧ است. شرح برباد رفتن طبقه متوسط فرهنگی که نمی داند از کجا آمده است، ریشه هایش کجایند، خود را در تندباد گذار گم کرده و کوله بار نامریی آرزو های دور از دسترس، کمرشکنش کرده...رادی در هاملت با سالاد فصل، نشان می دهد که روشنفکری ایرانی، در احاطه سنت عرفان زده، تجدد سانتی مانتال، عمله ی ظلم در خدمت آریستوکراسی تجاری؛ چطور ناتوان و فرتوت، به دار آویخته می شود.

دیشب داشتم با خودم فکر می کردم اگر اکبر رادی امروز زنده بود و می خواست از طبقه متوسط بنویسد. اگر بیست و پنج خرداد و روز قدس را می دید باز هم طبقه متوسطش را این همه ذلیل و علیل نشان می داد؟ به نظرم نه، به نظرم بیش از چهار ماه است که ما پنجره ای را باز نگه داشته ایم که به ضرب گلوله و کلمه سعی کرده اند ببندند...حالا چیزی فرق کرده آقای رادی!

پی نوشت: هادی مرزبان کار را در تالار سنگلج به روی صحنه برده، بلیتش را می باید از قبل رزرو کنید. من روز چهارشنبه زنگ زدم و نتوانستم برای عصر همان روز بلیت بگیرم. قیمت بلیت شش هزار تومان و ساعت اجرای کار هفت تا نه و نیم است. موقع رزرو کردن بلیت تاکید کند بلیت طبقه ی بالا را نمی خواهید چو تقریبن دید ندارد و قیمتش هم فرقی نمی کند. من و آزاده آخرش به لطف آقای کارگردان توانستیم طبقه پایین مستقر شویم. در همین راستا از هاملت با سالاد فصل و اکبر رادی ...