پیشنهاداتی برای فاتحان

1- ندوید: ساختار حاکمیتی ایران صلب است. عجله برای رسیدن باعث می‌شود حکومت حتی اگر بخواهد پا به پای شما بیاید هم نتواند و تجربهء تاریخی عصر دوم خرداد نشان داده حکومت عقب ماندن را دوست ندارد، وقتی که عقب می‌ماند به جای تند کردن ریتمش ناگهان بازی را بر هم می‌زند. صد بخواهیم و صفر گیرمان بیایید بهتر است یا بیست بخواهیم و همان را به دست بیاوریم؟

2- ننشینید: حسن روحانی کف مطالبات خیلی از ما هم نبود، نیست و نخواهد شد. به گمان من بیشترین توقعی که می‌شود از او داشت این است که چوب لای چرخ جنبش مدنی دموکراسی‌خواه ایران نگذارد. بقیهء راه را ما خود باید برویم: آهسته و پیوسته. باید تیغ انتقاد منصفانه را همیشه بالای سر روحانی نگه داشت؛ بی‌رحمانه نقدش کرد و مشفقانه کمکش تا از این بزنگاه سخت تاریخی بگذریم

3- نخوابید: در باد این پیروزی نخوابید. 24 خرداد تمام شد و به تاریخ پیوست . به یاد داشته باشیم نیمی از شرکت کنندگان به روحانی رای ندادند. برای جذب سبد رای قالیباف، رضایی و ولایتی در جنبش دموکراسی‌خواهی از همین حالا باید کوشید. تحقیر شکست‌خوردگان، ممکن است دل‌ها را خنک کند اما ما را صدها گام به عقب خواهد برد. چنین فرصت طلایی را به اقتدارگرایان هدیه نکنیم

4- نرمید: حتی اگر راس حاکمیت هم بخواهد با برندگان انتخابات نود دو همراهی کند، گروه‌هایی در جمهوری اسلامی هستند که به هر وسیله‌ای متوسل می‌شوند تا ما را برمانند. مشابه همان که در تمام سالهای اصلاحات کردند و برخی دوستان را به نتایج مشعشعی چون خروج از حاکمیت رساندند. صبور و پایدار می‌باید بود. بیایید شعار حاکمیت را سرلوحهء کارمان قرار دهیم جذب حداکثری و دفع حداقلی. به گمانم از قطار جمهوری اسلامی پیاده شدن ما را به سرزمین امنی نخواهد رساند، می‌گویید نه به لیبی و سوریه نگاه کنید

5- و مهمتر از همه شاید، نگذارید شادی را از ما بگیرند. کار بزرگی کردیم، تاب آوردیم  و به وقتش خودمان را به حاکمیت تحمیل کردیم هر کس در این مورد شک دارد به خیابانهای ایران بنگرد که چطور دیشب از از آن ما شدند. شخصن از ته دل به شما، به خودم، به این ملت افتخار می‌کنم