از سر بد اخلاقی

رعایت مرز آدم ها گاهی وقت ها سخت می شود. یعنی به بندباز شبیه می شود کسی که بخواهد هم خواسته های خودش را پیش ببرد هم حریم رعایت کند. بخصوص آنجاها که مرز ها خاکستری اند و تو نمی دانی دقیقن الان ترجمه ی رفتارت چیست. یعنی فکر کنم به حدبلاهت نزدیک دارم می شوم رسمن از بس که برای هر قدم ساده ای هزار بار چرتکه می اندازم.

کتابی داشتم می خواندم از رومن گاری. جایی اشاره کرده بود به نطق چرچیل در مجل انگلیس بعد از امضای پیمان مونیخ میان بریتانیا و فرانسه از یکسو و آلمان هیتلری از سوی دیگر. چرچیل ناراضی از این پیمان گفته بود« شما شرمساری را انتخاب کردید تا از جنگ نجات یابید اما من به شما می گویم به رغم این هم شرمساری خواهید داشت و هم جنگ». پیشبینی چرچیل درست از کار درامد. حالا من و چرچیل نداریم که، با خودم فکر می کنم ببین با وجود این همه تلاشت بری رعایت باز انگار نمی شود یا نمی خواهی بشود پس دو زار خودخواهی پیشه کن و خودت باش. بگذار فردا هم بگذرد و من یکسال بزرگتر و عاقل تر شوم. چو فردا برآمد بلند آفتاب...