اولین پست سال نو را آدم دلش میخواهد در مورد یک موضوع خوب بنویسد و یا حرفهای امیدبخش بگوید اما جسارتن و درکمال شرمندگی،هوا پس است:
این بگیر و ببند برادران سپاه در باب ملوانان انگلیسی بازی هوشمندانه ای بوده که به نظر من بر خلاف تصور خیلی ها بیشتر از واکنش به قطع نامه شورای امنیت هدف داخلی داشت.سپاه پاسداران دو ماه سختی را در داخل کشور گذراند.از بازداشت پرسنل سپاه قدس در اربیل عراق تا گریختن یا مفقود شدن سردار عسگری در ترکیه بگیرید و برسید به تنگنای سپاه در منازعه داخلی با گروه میانه روی حاکمیت به رهبری هاشمی رفسنجانی که سپاه را مسوول انزوای بین المللی ایران میدانست.شرایط برای فرماندهان سپاه که بخش عمده قدرت را در دولت و مجلس در اختیار دارند سخت شده بود و به اسارت گرفتن سربازان انگلیسی با توجه به جو روحی غالب ضد انگلیسی در ایران اولن توجه همگان را از تصویب قطع نامه سوم علیه ایران معطوف به بحران اسرای انگلیسی میکرد و ثانین تمام مراکز قدرت را برای حل بحران محتاج به جلب رضایت سپاه میگرداند.به نظر میرسد سپاه موفق شده است به هر دو هدف خود برسداما با نمایش قدرت سپاه پاسداران به مخالفان داخلی و محافل خارجی،برگ برنده ای در اختیار تندرو های آمریکایی قرار گرفته که بر غیر مسوول بودن حاکمیت ایران تاکید کنند.دومینوی وحشت با حداکثر سرعت آغاز شده است
سخنرانی نوروزی رهبری ایران که بر اقدامات فراقانونی در قبال غرب در صورت تصویب قطعنامه تاکید میورزید،نشان از برنده شدن افراطیون داخلی در منازعه داخلی بود.آمریکا در پاسخ ناو هواپیما بر نیمیتز را راهی خلیج فارس کرد تا برای اولین بار پس از جنگ اول خلیج فارس در ۱۹۹۱،ایالات متحده سه ناو هواپیمابر در منطقه داشته باشد-توجه کنید حتی به هنگام حمله اخیر به عراق دو ناو هواپیمابر در خلیج فارس مستقر بوده اند-از نظر من اگر خبر اعزام این ناو صحت داشته باشد(تا کنون فقط منابع روسی بر این خبر تاکید کرده اند)به محض عبور نیمیتز از تنگه هرمز باید آمریکا را با ایران در حال جنگ بدانیم.در این وضعیت دو حالت بیشتر امکان پذیر نیست:
یا حاکمیت ایران دستهای خود را به علامت تسلیم بالا خواهد برد و یا تا قبل از پایان سال میلادی،ایالات متحده خاک ایران را شخم خواهد زد.عمری بود مینویسم که احتمال وقوع هریک ازین حالتها چقدر هست و سیگنالهایش چگونه است!
پی نوشت:بگذارید کمی ادای نوستراداموس را در بیاورم:آمریکایی ها در سال جاری به هر حال در تهران خواهند بود،یا به عنوان دوست و یا به عنوان فاتح!
سلام . به وبلاگ من هم سری بزنيد .
ReplyDeleteمتشکرم
اين روزها از اين ژيشگوييهای نترداموسی زياد ميشنويم.
ReplyDeleteنوسترا جون / امیدوارم تعطیلات خوش گذشته باشه / خوب، اگر اثر داخلی صد در صد همین باشد که تو می گویی / اولن چه ثمر اگر اذهان از قطع نامه ی شورای امنیت منحرف شود؟ / در دراز مدت اثر مخربش را در اقتصاد و تاثیرش را سیاست داخلی و خارجی جمهوری خواهد گذاشت / بعد هم / اینجا قضایا به گونه ای متفاوت بررسی می شود / این که رفتار خلاف / جهان را علیه ایران متحدتر خواهد کرد / گیرم که جناح ها در داخل به هم نزدیک شوند / و حتی مردم عادی هم پشت حکومت بایستند / در انتهای روز کی برنده است؟ / سپاه می خواهد به قیمت ویرانی ایران و کشتار، قدرت را کاملن در دست بگیرد؟ / وضع ما با عراق چقدر تفاوت دارد؟ / در حمله به سایت های نظامی و هسته ای، کی لطمه خواهد خورد؟ / ضیغ نفت در بازار جهان؟ / سه تا شش ماه نهایتن طول خواهد کشید/ قول می دهم حتی ونزوئلا و لیبی و ... تولید را بالا ببرند / آن وقت...لطمه ی نهایی را چه کسانی خواهند خورد؟
ReplyDeleteسلام...اوضاع کمی متشنج شده اما ابرها به اين سياهی که شما می گوييد نيستند،سال نو فرخنده باد.
ReplyDeleteهمین دیشب با یک خانم انگلیسی صحبت می‌کردم، می‌گفت جو در انگلیس شدیدا بر علیه ایران شده و دولت انگلیس هم شدیدا زیر فشار است تا دست به یک اقدامی بزند. این مساله می‌تواند این خریت آقایان را تبدیل کند به یک طبر گردن کلفت برای گردن آقایان.
ReplyDeleteبرخلاف نظر شما که نوشته بودید رژیم ممکن است در آخرین دقایق دست خود را بالا ببرد من گمان می‌کنم که اینها چنان این انرژی اتمی را مهم جلوه داده اند که شده مثل نماز شب در نتیجه اگر اینها نماز شب را ترک کنند ممکن است کارشان بخاطر همین خطا تمام شود.
خلاصه اینکه من گمان می‌کنم که اگر اینها دست هایشان را ببرند بالا شلوار از کونشان بیفتد.
نوستراداموس عزيز ... پيش بينی شما بس وحشت انگيزه ...
ReplyDeleteخدا به خير بگذراند روزهای در پيش رو را ...
ReplyDeleteاول سالی !
ReplyDeleteاز اون جايی که حاکميت متحجر تر از اونه که آمريکا رو به عنوان دوست در تهران بپذيره بنا به پيشبينيت سرنوشت شومی در انتظار ماست اما به شخصه فکر ميکنم اساسا اگر حمله ای هم رخ بده فقط متوجه اهداف نظامی و نيروگاهها و نهايتا معابر و تاسيسات استراتژيکه بنابراين وقوع جنگی با سبک و سياق حمله به عراق که آمریکا در چند هفته اول تونست در دل بغداد جا خوش کنه رو خيلی غير محتمل ميدونم چون آمريکا از ابتدای بحران اتمی ايران ثابت کرده حداقل در مورد ايران کاملا محتاط و حساب شده و البته خويشتندارانه عمل ميکنه...
ReplyDeleteقدم شون رو جفت چشمهای آااااقا!!!!
ReplyDeleteافسوس که اين مزرعه را آب گرفته
ReplyDeleteدهقان مصيبت زده را خواب گرفته
باعث شديد سری به سلکشن امیر آرام بزنم...
سلام
ReplyDeleteتا زمانيکه سرورمون آقای احمدی نژاده از هيچ چيز نترسيد چون يهو هممون نابود ميشيم
چقدر دلم می خواست اين چند روزه نظرتو راجع به يه سوال يونگی بدونم اما روم نشد وقتتو بگيرم شايد ازت پرسيدم! به روز شده اون يکی وبلاگ هم اما کامل نيست...
ReplyDeleteسلامبرامير.
ReplyDeleteاميدوارم سال خوبی رو شروع کرده باشی، اين حکايت تا پايان دوران رياست بوش ادامه داره، اين جريان همون اره (عَره) دو طرف‌اس. نه راه پس داريم نا راه پيش! در هر حالت ک و ن مملکت پار س