یک شب زمستانی

تو را به جای همه ی زنانی که نشناخته ام دوست می دارم

تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زیسته ام دوست می دارم

برای خاطر عطر گستره ی بیکران و برای خاطر عطر نان گرم

برای خاطر برفی که آب می شود، برای خاطر نخستین گل ها

برای خاطر جانوران پاکی که آدمی نمی رماندشان

تو را برای خاطر دوست داشتن دوست می دارم

تو را به جای همه ی زنانی که دوست نمی دارم دوست می دارم

...

پل آلوار- احمد شاملو

همان اوائل شب های بلوبری من، الیزابت بر می گردد نزد جرمی و کلیدش را باز پس می خواهد. جرمی کلید را می دهد، الیزابت بیرون می رود و جرمی می ماند با یاسی که خودش هم نمی داند انگار برای چه بر وجودش مستولی شده است...