Wednesday, January 27, 2010

سوته دلان

آدمی احتیاج دارد به تسکین، به تسلا، به کسی که بشود با او دو نفری غصه خورد، قصه گفت، شعر خواند، گریه کرد...آن ماجرای خودبسندگی عاطفی و فلان، احتمالن مربوط به شهروندان بی‌پناه کشورهایی نیست که روزشان را با خبر اعدام آدمهای بی گناه، ربوده شدن اطفال و کودکان، بحران شدید اقتصادی و هزار درد بی درمان دیگر شروع می کنند...اینجا باید کسی را داشت که بشود به او گفت ببین بیا بغلم کن، خسته ام.

8 comments:

  1. نی نی ساکتهJanuary 28, 2010 at 8:33 AM

    اصلا انگار دوتایی غصه خوردن بار غصه رو کاهش میده...

    ReplyDelete
  2. جایی انگار باز نمیشه واسه این بغض لعنتی.اعدام.

    ReplyDelete
  3. آدمها همه جا احتیاج دارند به تسکین اینجا بیشتر از همه جا

    ReplyDelete
  4. آدمها همه جا احتیاج دارند به تسکین اینجا بیشتر از همه جا

    ReplyDelete
  5. گريه كردم گريه هم اين بار آرامم نكرد...

    ReplyDelete
  6. خیلی بچه بود...خیلی کوچیک بود...اصلا یکی به من بگه این انجمن پادشاهی وجود خارجی هم داره؟؟ این دیگه چه انگی بود....همیشه خاله م یه دعا رو بعد نمازش تکرار میکرد.."خدایا ما رو ظالم وگرفتار ظالم نکن.."وبعد هم میگفت ولی ظالم بودن خیلی بدتره.....الان که ما اشک میریزیم...اما چه آرام آرمیده اند....بعد از مدتها کابوس....

    ReplyDelete
  7. می دونید سختترین بخشش چیه؟
    اینه که تلویزیونو روشن کنی و خبر اعدام بچه تو بشنوی...

    ReplyDelete