هر وبلاگی می شود یک پنجره؛پنجره ای که باز می شود به یک منظره؛منظره ای که می تواند بکر باشد و بدیع یا معمولی و مصنوعی.منظره ها می توانند عاری از شکوه و جلال باشند اما صداقتشان جذبت کند،می توانند پر زرق و برق باشند اما تظاهرشان دلت را بزند و چه خوش شانس باید باشد آدمی اگر برسد به منظره ای نفس گیر که رام و حرام نشده در گذر ایام
اینجا رو به چنین منظره ای، پنجره ای یافته ام!
وبلاگ ها هم مثل آدمان!انگار آینه ی دل نویسندشون هستن...
ReplyDeleteبعضی هاشون مثل بعضی آدما به دل می شینن و بعضی هام مثل بعضی آدما نه!
خواندیمش اندکی ... جالب بود ...
ReplyDeleteخوشمان آمد
قشنگ بود و از شما چه پنهان یه کمی هم حسودیمان شد
ReplyDeleteچه منظره ی بکری پشت این پنجره بود..مرسی!
ReplyDelete