چون دوست دشمن است شکایت کجا بریم؟

ملاحظه برخی ایراد ها که نسبت به میرحسین موسوی گرفته می شود واقعن فریاد آدم را به هوا بلند می کند.یکی می گوید چرا نسبت به اعدام های سال ۶٧ واکنشی نشان نداده؟آن یکی می گوید چرا حالا که واکنش نشان نداده از سرود منسوب به فداییان خلق برای تبلیغ خود استفاده می کند،دیگری اضافه می کند بد بد بد می خواستم بهت رای بدم حالا که سرود فداییان رو کش رفتی بهت رای نمی دم،کف صابون بره تو چشت الهی میرحسین!

بابا جان ها!بابا جان ها!کی می خواهید از این توهم دست بردارید که رییس جمهور ایران می تواند همزمان رهبر اپوزیسیون هم باشد؟که اعدام های شصت و هفت خط قرمز نظام است؟که برای اینکه بشود در موردشان حرف زد به زمان نیاز داریم و به قدرت؛که با خانه نشستن زمان و زمین را با هم هدیه می کنید به تفکری که باعث و بانی اعدام های ۶٧ بوده است؟در مورد آن سرود هم ماجرا واقعن بوی بهانه تراشی های کودکانه را می دهد تا انتقاد جدی.اولن تا آنجا که من می دانم این سرود هر چه که هست رسمن از سوی ستاد میرحسین اعلام نشده،ثانین بر فرض که کسی در ستاد ایشان چنین کاری کرد باید دست در دست شریعتمداری کیهان بگذارید:آن یکی بگوید میرحسین  سرود فداییان محارب را کرده نمادش،شما هم بفرمایید هر چی رو می بری ببر سرودم رو با خودت نبر؟

یکبار برای همیشه کاش دست از دایی جان ناپلئونیسم بردارید،از کار کار انگلیسی هاست و کار کار رژیم و کار کار هر کسی جز خود ما گفتن تان...یکبار برای همیشه کاش نگاهی بیاندازید به نقشه جغرافیا و ببینید همسایه های این گربه ملوس،افغانستان و پاکستان و عراقند نه فرانسه و سوییس و هلند...یکبار برای همیشه کاش دست از بهانه تراشی بردارید،نقش ایوان را فراموش کنید و دل بدهید به محکم کردن پای بست!