خورشید از دور هم گرم می کند

برای دختر کوچولویی که خاله اش قرار است یکروز دم گوشش بگوید«عاشق که شدی به هیچ قیمتی نگذار عشقت از تو دور بشود

می دانی عزیز دل!آن روز که عاشق شدی و عشقت از تو به جبر زمانه دور شد و یاد حرف خاله افتادی، نترس.فاصله عشق را نمی کشد اگر بلد باشی به عاشق دورت مدام یاداوری کنی او و فقط او، مهمترین موجود جهان است برای تو...از دور شدن نترس؛رقص زندگی یک وقت هایی مجبورمان می کند به دوری و این دوری می شود جبرمان،اما همزمان با این جبر ما در چگونه زیستن این اجبار مختاریم،اختیار خودمان را داریم. می شود قهر کرد با زندگی به وقت دوری،می شود چنان عشقی ورزید که ستون های نامریی آسمان بلرزه در آیند.فقط یادت باشد عاشق که شدی هیچ وقت نگذار معشوقت فکر کند برای تو مثل سایر آدم های عزیز زندگیت است:مثل مادر،پدر ،دوست یا هر کس دیگر...اگر باور داشته باشی آن آدم دور، نیمه گم شده توست و به این باور رسانده باشیش که هیچ چیز جهان اعم از سنت و اخلاق و منطق؛بین تو و او قرار نمی گیرد،جایی برای ترسیدن نیست.آن وقت تو می شوی زمین مادر،او می شود خورشید پدر که هر چند دورند اما بی هم زیستنشان محال است.بگذار بفهمد در جهان برای تو یگانه است و دیگر از هیچ چیز نترس عزیز دل!