تنبلی های گاه به گاه و ول گشتگی های مدام و تعهد شکنی های به خود...را میبینم اما باز و باز خودم را دوست دارم.این شاید بزرگترین دستاورد همه عمرم باشد.برای اولین بار خودم را دوست دارم،خودم را میبخشم،با خودم رو راستم!
پی نوشت:دیروز عصر از کوره در رفتم.بعدن شب فکر کردم میشد موجه تر هم بود شاید،یک چرخی در ذهنم زدم دیدم صدای امیرحسین می آید که دارد با آن صوت غرغروی ذهنی گپ میزند:«ببین،عصبانی شدم و با توجه به عصبانیتم بهترین واکنش ممکن را نشان دادم».صدا هیچ تلاشی برای تحکم یا قانع کردن نداشت،آرام و سخت داشت حرفی را میزد که یقین داشت بهش...این معرکه بود به سبیل شاه عباس.
با درود
ReplyDeleteوبلاگتون عالی و کارتون ستودنیه. خسته نباشید. خوشحال میشم حضور سبزتون و نظرات آموزنده خودتون رو از وبلاگ هم آوا دریغ نکنید. چشم انتظارتون هستم. پیروز باشید
بياين تحويل بگيرين:من فکر ميکردم فقط خودم خودم را ميستايم ولی الانم ديدم که سجاد هم ميگويد کارم ستودنی است.توهم باقلوايی سجاد
ReplyDeleteوقتي خودتو دوست داري بعدش مي توني همه دنيا رو دوست داشته باشي.
ReplyDeleteخودخواهي بهترين دستاورده. براي بشر.
قرار نشد به این سادگی ها گول بخوری، امیرجان / این آقا سجاد چند دقیقه پیش عین همین جملات را برای من هم نوشته!
ReplyDeleteمن هم دوست دارم خودموووووو
ReplyDeleteچه خود شيفتگی مفرطی :دی
ReplyDeleteميشه رمز موفقيتت رو بگی تا بلکم منم ياد بگيرم يکمی خودمو دوست داشته باشم ؟
ReplyDeleteااااااااااا اومدم بگم رمز موفقيت شما چه می باشد بلکه ما هم ياد بگيريم ديدم عادله زودتر نوشته...ديدی عادله؟؟ ديدي گفتم من و تو توی بيمارستان موقع تولد به هم چشمک زديم :دی... حالا آقای اميرحسين کاميار خودشيفته خودستای خود عاشق ميشه بگی چی شد که اينجوری شد؟؟؟ بدجوری دلم ميخواد خودمو دوست داشته باشم :دی
ReplyDeleteای خودستا٬ ای بخشنده٬ ای رو راست٬ ای عصبانی٬ ای امير حسين ...
ReplyDeleteمنم امروز سر يه قرار کاری خوب از پسش بر امدم کلی خوش خوشانم شده بود که عجب ادم توپی هستم:))
ReplyDeleteکجای موج افرينی هستی؟ لامصب همش خوفه!
دلمم وبلاگ نويسی و وبلاگ خونی ميخاد زياد ُ ولی اصلا اصلا وقت ندارم !
فک کن من دارم کار ميکنم به شدت!
خودستايان جهان متحد شويد...
ReplyDelete