مرهم دلتنگی

روزهام برخلاف هميشه تعطيلاتی ازين دست، به بطالت نگذشته.کتابی از گابريل گارسيا مارکزميخونم به اسم «زنده ام تا روايت کنم»،کتاب اين طور آغاز ميشه:زندگی آنچه  زيسته ايم نيست،بلکه همان چيزيست که در خاطرمان مانده و آنگونه است که به يادش می آوريم تا روايتش کنيم!

در يک کلمه شاهکاره.خودنوشت مارکز در مورد خودش.خوندنش در هر حال لذت بخشه و اگر مثل من مسحور صد سال تنهايی و بالاتر ازون آمريکای لاتين باشين زير و زبر کنندست.تاواريش يادته از زيور کليدر باهم حرف ميزديم.تواين کتاب زنی رو کشف کردم که از زيور هم زن تر وباوجود تره!درود و صد درود به مترجم تواناش کاوه مير عباسی که لذت خوندنشرو به فارسی زبان ها هديه کرد،يه جاهايی ادم ميمونه که بايدنويسنده رو برای اين همه توانايی تحسين کرديا مات توان مترجم و نازک انديشی های بی مثالش شد.در مورد اين کتاب و اون چه که من ازش ياد گرفتم بازم حرف ميزنيم عجالتا فقط اينا رو داشته باشين:شاهانه تنازع بقا ميکرد...شب زفاف را در عفاف گذراند...خيانت شوهرش را مثل جام شوکران سر کشيد...دشواری تاب آوردن عصر های بی عشق يکشنبه و....!

پی نوشت ۱:خدايا از عمر احمدی نژاد،جرج بوش،بن لادن و...کم کن و بر عمر امثال مارکز و کوندرا و يوسا بيافزا!

پی نوشت ۲:ديدن ۳ گانه ماتريکس به زبان فارسی هم ارزويی بود که محقق شد.فيلم به نظرم قابليت بارها و بارها ديدن رو داره.

پی نوشت ۳:هوای ابريه،بارون خيلی نرمی مياد چنان که بعضی وقتا شک ميکنی که واقعا آيا داره بارونمياد يا تخيلت داره بارون رو تصور ميکنه.دلم برات خيلی تنگ شده...انگار صدايی مدام در قلبم مکرر ميشود:شادی بی تو بر من حرام باد بانو!

پی نوشت ۴:عرفان جان ممنون از توضيحاتت مشکل حل شد!اکثرتون رو ميخونم ولی اينتر نت کند امکان کامنت گذاشتن رو نميده.تا بعد دل همتون خوش!