یک روزی به یک دوستی که دوستی مان کوتاه مدت بود ولی مرام دوستانه ۴ ستاره معرکه ای داشت گفتم:«آدم باید پایش همیشه روی زمین سفت واقعیت باشد».این مدت مدام داشتم فکر میکردم به جمله ام و درست و غلط بودنش.دیشب بالاخره متقاعد شدم که جمله ام درست اما ناقص است.الان فکر میکنم آدم اگر واقعن میخواهد آدم باشد باید آنقدر قد بکشد که دقیقن همانوقتی که پایش روی زمین سفت واقعیت است سرش توی ابرهای لطیف آسمان خیال و رویا برای خودش خوش خوشک تفرج کند.انسانیتمان باید قد بکشد یک جور هایی
من از فرصت استفاده کنم در غیاب نفر اول یه اوووووووووول توپ بگم که روحم جلا بیاد
ReplyDeleteنه منظورم اون روح نبود ارباب ... اوا خاک تو گورم ... این حرفها چیه ارباب ...زشته .... قباحت داره
ReplyDeleteارباب همین جمله ها را میگی ما مرید میشیم ها ... باس با آب طلا نوشتشون
ReplyDeleteراستی خواستم بگم من اصلاً نگران نمیشم وقتی تو یه روز چند تا پست میذاری ... جو سازی بقیه را بی خیال بنویس که درست افتادی تو جاده ی اصلی ... منم مث سانچو با خر دارم خرکش دنبالت میام ... بتاز ارباب
ReplyDeleteاستاد ما به دو ستاره هم قانعیم ها ... یه نمه هم ما رو تحویل بگیر
ReplyDeleteمثل اينکه امروز روءسا دسته جمعي رفتن اردو نه؟
ReplyDeleteاز شرکت ما و ارباب و مخصوصن رضا...
رضا به اينجا و اونجا امدن پاشو برو به خانم خونه کمک کنه!
ReplyDeleteامير جان خوبي بابا ؟؟
ReplyDeleteراستش در مورد قد نمي دونم چرا واسه من به جاي بالا رفتن هي ميره پائين....از اون لحاظ که مي گن زير زمين ِ هاااااا
ReplyDeleteبه سختی راهش می ارزه که پاهات رو زمین باشه, سرت بین ابرا قل بخوره نه خان داداش جان؟!اما فکریم اگه یه نفر تو این مسیر تاب نیورد و یهو نصف شد چی..انسانیتش رو می گم؟البته میشه با چسب اسکاچ چسبوندش خب.,
ReplyDeleteهوووووم من مغزم نمیکشه دیگه
ReplyDeleteآقای قاری زاده یادم میاد چند ساعت پیش یه کامنتی تو وبلاگم گذاشته بودید.خاطرتون هست آیا؟!
ReplyDeleteبله امیر جان اگر مدام سرت رو به پایین باشه اونوقت مثل اهل این دنیای منحوس یادت میره که رنگ آسمون چی بود و یادت میره بچگیت رو که کبوترهای سفید رو اونقدر نگاه می کردی تا محو بشن.
ReplyDeleteکسی قراره اینجا نصف بشه؟
ReplyDeleteمن خودم نصف می شم که نصفم بره تو ابرا نصف بچسبه به زمین!
ReplyDeleteآسمون بنگری گوشش نوشته ... هر کی یارش خوشگله جاش تو بهشته
ReplyDeleteپریدن که یادمون نرفته باشه
ReplyDeleteمیشه گاهی بالای ابرها هم سرکی کشید.
امیر جان
ReplyDeleteاون پست شرکت ما داره یک ابر قدرت جهانی میشه رو که خونده نمی دونی چقدر خندیدم و کلی دعات کردم .
الآن که دیگه انسانیت شده شبیه 7کوتوله سفیدبرفی
ReplyDeleteیعنی انسانیتمون که قد بکشه سرمون میره تو ابرا یا اینکه ما از ابرا آویزونیم انسانیتمون که قد بکشه پامون می رسه به زمین ِ واقعیت؟ ... استاد میشه این نکته رو توضبح بدین؟
ReplyDeleteآخ جون. ممنونم امیر جان حالا دیگه به روح معتقدم
ReplyDelete