راهی صواب برای بردن ثواب

١- پشتم گرفته، صبح چنان درد نفسم را برید که فکر کنم حسابمان سر بخش اعظم گناهان ارتکابی با خداوند پاک شد- من فقط مانده ام که یعنی چقدر گناه کرده ام که حضرت باری تعالی ول کن نیست- خلاصه تا همین لحظه نه می توانم نفس عمیق بکشم نه دست چپم را تکان بدهم. متوکاربامول و بروفن خورده، رو به قبله دراز کشنده هرهر خندانیده شده از وضعیت خویشم من محسن عزیز!

٢- من فکر کنم این پشت درد فرصتی برای بخش اعظم نسوان وبلاگستان فراهم می کند که با یاری رسانی به انسانی رنجور و انجام ماساژ و غیره، بتوانند برای خود اجر اخروی خفنی را ذخیره فرمایند. بشتابید، غفلت موجب پشیمانی است، فی الواقع مصدوم آمادست!

٣- بله فمنیست عزیز درست حدس زدید بند فوق در راستای نگاه جنسیتی و استفاده ابزاری مطرح شده است و فاقد هر گونه ارزش قانونی دیگر می باشد ولی به روح امام سوگند درد پشت فوق الذکر چنان مرا رام و آرام ساخته که بعید می دانم نگرانی برای عفت عمومی یا حتی خصوصی محلی از اعراب داشته باشد

۴- خودمان می دانیم داریم مزخرف می نویسیم. خلق ملوکانه مان به رغم درد، امروز گشاد است یعنی بعد از مدت ها رفع تنگی به عمل آمده است. حالمان خوب است. دیشب بالاخره گرهی را باز کردیم و تکلیفی را معلوم. کتاب مستطاب جناب اقای پور محسن را هم به نیمه رسانده ایم و دوستش داشته ایم. بعد از مدید زمانی فیلم کندو را هم گیر آورده ایم و شب می خواهیم ببینیم فلذا کلن به به!

۵- میان این هاگیر واگیر آقای هاکوپیان برایمان هدیه تولد فرستاده اند از بس که توی شناسنامه، روز تولد من جایی اواخر شهریور است. صد هزار تومن بخر پنجاه هزار تومان تخفیف بگیر...حالا برویم یک کت تک مشکی که دلمان می خواهد بخریم؟ یا به حرف مادرمان گوش فراداده و برویم یک فقره کاپشن بخریم یا...همش شش روز وقت هست تا سوختن کوپن مان!