در ستایش نفهمی

عبارتی را استفاده کرد رضا قاسمی در وردی که بره ها می خوانند. درست اگر یادم باشد لگد زدن به دیوار نامریی شیشه ای یا یک همچین چیزی بود و داشت می گفت وقتهایی است که انگار بین ما و کسی که می خواهیم یک دیوار نامریی شیشه ای است و لگد زدن به آن یعنی گذشتن از آستانه یعنی دیگر هیچ چیز مثل سابق نیست، چیزی فرو ریخته، تمام شده...دیگر هیچ چیز مثل قبل نخواهد بود!

حالا در یک سری دوستی ها، آدم علت خیلی چیز ها را می فهمد، درک می کند، آدم که خنگ نیست، بعد وسوسه می شود علی الله، لگد بزند به آن دیوار نازک یا نامریی و با صدای شکستن شیشه اش حال کند تا بفهماند بابا جان! من می فهمم...اما تو هم می فهمی من اگر لگد بزنم به این دیوار چیزی از دست می رود؟ که برای همیشه یک دوستی ممکن است نابود شود؟ که...

آدم برای اینکه دوستی آدم هایی که دوستی شان را ارزشمند می داند یک وقت هایی خودش را می زند به نفهمیدن. تا بتواند دیوار را بین خودش و آدم آن سو نگه دارد، حریم را نگه دارد، رفاقت را... تا زندگی را زخمی نکند بی دلیل. یک وقت هایی باید نفهمی پیشه کرد برای نگه داشتن چیزی با ارزش...خلاص!