خاکستری

چالش این روزهایم دارد میشود در لحظه حال زندگی کردن،تلاش برای اینکه نگذارم نگرانی آینده بکشد لذت اکنونم را،دارم سعی میکنم...تسبیح عزیزی دارم که یادگار سفر حج مادر است.گذاشته امش تو جیبم و هر وقت دستم بهش میخورد چیزی میابم برای شکر کردن و هر وقت ذهنم شروع میکند به غصه گذشته را خوردن و نگران آینده شدن،تسبیح گرامی ام را میگیرم توی دستم و به اولین حس لحظه حالم توجه میکنم...دارد بازی دوست داشتنی میشود.نتیجه اش اینکه خیلی بهتر از هفته گذشته ام با وجود اینکه تمام گرفتاری ها هنوز سر جایشانند.

پی نوشت:دست و دلم به نوشتن نمیرود،خالیست ذهنم انگار...دلم سفر میخواهد و مدتی نبودن.دقیقترش شاید این باشد:مدتی فقط با تو بودن!