نقاب

نقاب میزنیم قربانتان بروم نقاب میزنیم.خوب که فکر کنیم انقدر به این نقاب ها عادت کرده ایم که اصلن یادمان رفته چهره واقعی مان چه شکلی بوده.تا وقتی همه چیز خوب پیش برود اشکالی نیست کثافت کاری از آنجایی شروع میشود که احساس تهی بودن میکنید و روزگار یا ناخوداگاه یا کائنات یا هر کوفت لجن درمالی میخواهد به زور این ماسک مضحک را از صورتتان بردارد.مثلن خود من، یک ماسک جواهر نشانی دارم که اسمش پسر مسوولیت پذیر است.نمیتوانید تصور کنید چقدر گه میشوم و حال بهم زن وقتی این ماسک کوفتی روی صورتم است یا آن ماسک درخشان بچه خوبه که پر از مهربانیست و بخشش و بخشایشگری یا این کشف آخریم نقاب نورانی یاریگر دیگران که منتظر است حس کند کسی احتیاج دارد به کمک و بعد برود بدود یاری رسانی فرماید تا بعد بتواند شنود چقدر تو پسر خوبی هستی،حلالش باشد آن شیری که تو را میخورد یا یک همچین چیز هایی...پسر خوب کمک رسان آماده میانجی گری ...من حالت تهوع میگیرم وقتی بهش فکر میکنم.عمیق که بشویم به این ماسک ها پشت هر کدام یک کودک هراسیده یا ناامن یا تحقیر شده پیدا میکنیم که ضعف و هراسش را پنهان کرده با این نقاب های رنگارنگ:یکی سخاوتمند است یکی یاریگر یکی میانجی یکی عاشق یکی...تهش یعنی ببین من چقدر خوبم،ببین من چقدر به درد بخورم، به من صدمه نزن پس و یا حتی بالاتر از آن مرا دوست داشته باش...اسمم را میگذارم غضنفر اگر یکی یکی این نقاب ها را برندارم از روی صورتم به هر قیمتی و هر چه که میخواهد بشود

پی نوشت١:آدمهایی بوده اند که خیلی دردم آورده اند.هرکدامشان را بعد گذر زمان نگاه کرده ام بزرگترین معلم های من بوده اند که کجی مسیرم را اصلاح کرده اند.زمان لازم است فقط ،تا بتوانم انگشتم را بگیرم سمت خودم و نه دیگران و بفهمم چیزی که به من صدمه زده یا مرا تا بدین حد رنجانده فقط حماقت و معصومیت ابلهانه خودم بوده و لاغیر.خدا این معلمین محترم را بنشاند پیش آموزگار ان شاء الله

پی نوشت ٢:عرش کبریایی معزز!اطمینان میدهم سلسله اتفاقات این بیست روزه زندگی من برای خواباندن فیل هم کافی بوده و درخواست میکنم کمی مراعات این بنده حقیر را فرمایید. و من الله توفیق امیر!