حالیه

میخواهم تا میشود مسوولیت بردارم از گردن خودم.میخواهم این ماسک آدم مسوول را بردارم از روی صورتم میخواهم مسوولیت زدایی کنم تا آنجا که میشود.من خسته ام. این من همان منی نیست که تا چند وقت پیش میزان توفیقش را با باری که روی دوشش بود میسنجید،این من جدید در واقع شاید همان من اصلی باشد که جایی میان غبار قصه گم شد و سال ها منتظر بود گریان، تا بروم بیابمش و بگذارم زندگی کند.این من متنفر است از مسوولیت و انقدر بزرگ شده که بفهمد بعضی از مسوولیت ها اجتناب ناپذیرند.یعنی میفهمد که مجموعه ای از روابط در اطرافش دارد که برای حفظشان باید هزینه بدهد و هزینه های آن بخش روابط که برایش واجبند را هم با طیب خاطر میدهد.این من میفهمد که لازم است سقفی بالای سرش باشد و کمی پول توی جیبش برای خوراک روح و غذای جسم.این من دارد از زیر بار معیار هایی که سال های سال خودش را سنجیده با آنها-مدرک تحصیلی و پول و درآمد ماهیانه و میزان روشنفکری و خوش قلمی و غیره و غیره- می اید بیرون.حالا وقتش است که با معیار های خودش زندگی کند و هزینه هم بدهد.این من الان آماده است برای هزینه دادن!

در همین راستا تصمیمی دارم دست از انتشار گردون بردارم.لذت گردون نویسی بالا بود برایم.میشد چهره دلپذیری از خودم نشان بدهم.میشد دیگران را تحت تاثیر قرار دهم با دانسته هایم و دیده ها و شنیده هایم اما الان دلم نمیخواهد حتی بار مسوولیت کوچکی مثل جمع و جور کردن گردون را داشته باشم.گفتم که هر بار مسوولیتی را که بشود حذف کرد حذف میکنم.من به یک دوره فراغت خاطر،یک زمان امن برای خودم محتاجم تا ببینم اصلن این مابقی عمر را چطور میخواهم زندگی کنم.نمیخواهم برسم به شونصد سالگی و ببینم ای داد بر من یک لحظه رضایت پشت این عمر نبوده که نبوده...فلذا با هیات تحریریه گردون صحبت میکنم.اگر کسی از دوستان مسولیت پذیرفت برای ادامه انتشار که شکر و اگر نه کرکره گردون تا اطلاع ثانوی پایین است.بابت این ماجرای از همه دوستانی که گردون شده بود برایشان یک سرگرمی جدی عذر میخواهم از صمیم قلب عذر میخواهم ولی من خسته ام،نه از گردون و از گردون نویسی که از باید و هر چیزی که رنگ باید داشته باشد توی زندگیم.لحظه هایی هستند که باید سریع و قاطع تصمیم بگیری و مسیر زندگیت را عوض کنی وقتش است مسیر زندگیم را عوض کنم!