روز باسمه ای

یه شعری داره عباس صفاری تو مجموعه دوربین قدیمی که من اصلش یادم نیست ولی مضمونش تقریبن اینه که «بعضی روزا مثل یه تابلوی باسمه ای میمونن که هدیه یه دوست مهربان و لی بد سلیقن و آدم نمیدونه باهاشون باید چکار کنه»...گند زدم به شعر داش عباس تا بگم امروز به طرز خفنی ازون روزاست

دعای آخر هفته:بارخدایا من به چند تا اتفاق خوب و چند معجزه کوچک و مقادیری شادی محتاجم فلذا به قول نامجو خان:ای عرش کبریایی چیه باز تو سرت؟/کی با ما راه میایی جون مادرت