به دنيا آمدگی

آماده بودم دیشب که بیایم امروز بنویسم که این دهه سوم زندگی هم تمام شد و رفت پی کارش و احساس میکنم زمین خوردنهای سختی داشته و شکستن های پر هزینه.آمدم بنویسم که یک جاهایی در زندگی دستم خالی مانده از دستاویزی برای فریفتن خودم و دنیا،میخواستم از این حرفها بزنم اما آتش بازی عاشقانه تو دردانه ام از یادم برد که دستم خالی است و یادم انداخت در آستانه سی سالگی دلم تا چه حد پر است و گرم.

با همه شما هم هستم،خواهر برادر دوست رفیق که از صبح چنان یار بودید که فکر کردم به درک آن همه شکستن ها و یادم آمد اگر نبودند آن اتفاق ها من آدم امروز نبودم و شاید این همه لطف شامل حالم نمیشد.میدانم میدانم که باید این پست را مثلن فردا مینویشتم اما من تازه متولد دلم کوچک است و بی طاقت:ممنون از همه تان برای این رفیقانه ترین تولد دنیا و ممنون از تو دلبرک بی مثالم برای عاشقانه ترین زادروزی که ساختی با کیمیای بودنت

پی نوشت:برای تو مینویسم روزگار،مپیچ این چنین برای شکستنم به خودت که حاصلی ندارد،که ما از عشق رویینه تنیم