ماهواره ایرانی در فضا...این ماهواره ایرانی است دوستان.ایران حالا جزیی از باشگاه فضایی است.با تفکیک جمهوری اسلامی و ایران چه چیزی دست ما را می گیرد؟به کجا می رسیم؟با تحقیر دستاورد های هسته ای یا پرتاب ماهواره به فضا، جمهوری اسلامی را ضعیف می کنیم؟عضویت در کلوب هسته ای و باشگاه فضایی مثل مجهز شدن به موشک های برد بلند بالستیک باعث افزایش اقتدار ملی ایران می شوند و این اقتدار ملی به ایران تعلق دارد نه به حاکمیت.به نظرم می رسد شاید بد نباشد یکبار برای همیشه تکلیفمان را با این ماجرا روشن کنیم که بخاطر آن پیشوند جمهوری اسلامی،راضی می شویم ایران را تحقیر کنیم؟ایرانی بودن را؟مثل همان ماجرای المپیک که راه افتاده بودیم و وبلاگ می نوشتیم و هورا می کشیدیم که مدال نگرفتیم و چقدر خوب که هیچی نشدیم
از این که ایران را یادمان می رود،بخش مثبت سیاست های رهبران جمهوری اسلامی را نمی بینیم،به افزایش اقتدار ایران توجه نمی کنیم و...دلخور می شوم.این گربه نشسته در میان منطقه پرآشوب خاورمیانه برای حفظ امنیت و صلح به این اقتدار محتاج است،این را کاش یادمان نرود
امیر عزیز! به بالا رفتن جایگاه و اقتدار کشور (هرچند اسلامیش) می بالیم. اما نمی توانم به بزرگ نمایی و دروغ گویی ببالم. تو خود می دانی که اندک سوادی دارم که اطلاع داشته باشم چه قطعات مخابراتی و الکترونیکی در کشور امکان ساخت دارند. وقتی رسانه ها به شدت بر این امر اصرار دارند که کلیه قطعات این ماهواره مخابراتی در داخل تهیه و تولید شده .....
ReplyDeleteراستش باهات موافقم . البته با تاكيد مجدد اين كه هيچ وقت به اندازه ي تو احساس ميهن دوستانه نداشتم
ReplyDeleteقطعن امیر جان ما خیلی از اون قطعات رو خودمون تولید نکردیم اما همین جایی که حالا ایستادیم هم جای با ارزشیه
ReplyDeleteبه نظر من این قضیه رو نمی شه با اون قضیه ی المپیک مقایسه کرد.
ReplyDeleteیک جایی یک بخشی از کشور خوب اداره می شود که به آن می بالیم. یک جای یک بخشی از کشور هم بد اداره می شود که حق داریم به انتقاد مسخره اش کنیم.
آقا درسته که من و شما دوست داریم اینطور تصور کنیم که اقتدار ملی به ایران تعلق داره نه حاکمیت اما حاکمیت هم از ان طرف قضیه دوست داره این اقتدار را به خودش نسبت بده و اساسا همینجاست که جرقه ی مشکل زده میشه و عده ای تا حدی نسبت به این قضیه جبهه می گیرن که حاضر می شن به فرض، شکست تیمهای ورزشی مملکتشون رو شاهد باشن تا مبادا افتخار پیروزی احتمالی به حساب نظام نوشته بشه. در ثانی گمان می کنم این اصطلاح اقتدار ملی که صحتبش رو میکنی با مقادیری ارفاق به کار برده شده، هنوز یادمون نرفته اون ویدئو که از پرتاب موشک حامل ماهواره نمی دونم چی چی دیدیم و موشک در ثانیه هجدهم از سکو رها شد و بعدها در اخبار خواندیم که موشک در جایی منهدم شده و اساسا آن موشک ورژنی از موشکهای شهاب بوده و اینها... در مساله ی اتمی هم کمکهای قاچاقی عبدالقادر خان و عبدالرحمان خان و متخصصین ایرانی ای که در دانشگاه های غرب اموزش دیده بودند رو هم نمی شه از یاد برد یا اون موشکهای فوتوشاپی دور برد و.. اینها رو عرض کردم که یادمون نره وقتی صحبت از اقتدار میشه عیار این اقتدار چقدره.. با همه ی این تفاسیر من به شخصه با همه ی این آزمایشهای موشکی -حتی از نوع بی مو
ReplyDeleteآخرش می خواستم بگم :
ReplyDeleteبا همه ی این تفاسیر من به شخصه با همه ی این آزمایشهای موشکی -حتی از نوع بی مورد و تنش زاش- و پیشرفتهای اتمی -حتی از نوع قاچاقی و زیر زمینی و پر ریسکش- ناخودآگاه پر از حس غرور میشم!
عرفان جان!یه کشور تحت شدید ترین تحریم ها ظرف سی سال اخیر،رسیده به همین جا می بینی به نظرم اگه هشت تا موشک شلیک کرد که یکیش عمل نکرد نباید دستش انداخت...و تهش عرفان جمهوری اسلامی رو باید پذیرفت تا بشه تغییرش داد.راه حل دیگه ای نداریم،داریم؟
ReplyDeleteکتایون!من خودم منتقدم اما انتقاد و دست انداختن فرق می کنه با ارزوی شکست داشتن.یادته تو ماجرای المپیک آرزو می کردن ملت که کسی از کاروان ایران مدال نگیره؟
ReplyDeleteمن اون هشت تا موشک رو مثال زدم، در مثل هم که مناقشه نبود. اما چون فرمودید، عرض می کنم: این درست که اگه یک هشتم موشکها عمل نکرد نباید بهش بخندیم اما اگه با جماعتی طرف شدی که بنای کارش بر دروغ و تزویر و شارلاتان بازی بود و رفت اون موشک عمل نشده رو با فوتوشاپ شلیک کرد کاملا حق داریم مسخرش کنیم! نداریم؟
ReplyDeleteبعدم اخوی این سوالی که در آخر پرسیدی سوال خیلی بزرگیه که جوابی براش ندارم.. بهتر بود تو کامنت دونی این پست فقط از اقتدار ملی حرف بزنیم!
ReplyDeleteبالیدنی هست ولی کاش صدای این مردک را نمی فرستادن فضا .
ReplyDeleteبگذریم که این مملکت از بدو پیدایش مردمانش رو فضا بودن
اینقد ما شادی کردیم براش.،حتی یه جاهایی نزدیک به حرکات موزون شدش امیر p:
ReplyDeleteدر کنار تمام بدگوییها از ایران گاهی لازم است نام ما به اقتدار برده شود چه برای پرتاب موشک چه برای بالا رفتن پرچم چه برای...
ReplyDeleteاین شادی روز به روز بیشتر
برای من خوشحال کننده نبود... اگه متروی تهران رو تکمیل می کردن و سایت دانشگاهشون خراب نبود وقتی من بعد از کلی تلاش و مرخصی گرفتن میرم که کارامو انجام بدم خوشحالتر می شدم امیر تا اینکه یه ماهواره که در برابر ماهواره های گنده دنیا هیچ محسوب میشه بفرستند هوا و باهاش مانور اقتدار بدن...دست خودم نیست...خوشحالم نمیکنه دیگه
ReplyDeleteمن که نمی دونم واسه هوا کردن یه ماهواره چی لازمه اما به خودم میگم هرچی هست باید سخت تر از هوا کردن یه هواپیما باشه . بعد فکر می کنم اگه ما می تونیم ماهواره هوا کنیم چرا هواپیماهامون از اون بالا تالاپ و تالاپ می افتن و مردم صدتا صدتا می میرن ؟؟؟ یه ذره این دوگانگی اذیت می کنه ادم رو امیر.قبول کن.ربطی به ج.ا بودن یا نبوذنش نداره.
ReplyDeleteنگاه جان!روزی لااقل صد پرواز توی این مملکت داریم.سالی سی و شش هزار و پانصد تا.چند تا سانحه هوایی در سال داریم؟5 تا ده تا؟چند تا؟به درصد وقوع حادثه دقت کن،کمتر از یک هزارم درصده نه؟حالا فرض کن سالی چهار تا پرتاب ماهواره داشته باشیم با ریسک عدم موفقیت یک هزارم درصد،چقدر احتمال بروز اشتباه است؟نمی دونم تونستم منظورم رو برسونم؟
ReplyDeleteچرا عرفان!باهات موافقم که باید اون شارلاتان بازی و آماتور بازی دست انداخت و کلن مخلصم
ReplyDeleteارادت داریم ارباب.
ReplyDeleteبرف نو ، برف نو ، سلام سلام ! بنشین که خوش نشسته ای بر بام !! ..... حال میکنی برف رو تاواریش ! ...... در ضمن در خصوص این پست کاملا باهات موافقم.
ReplyDeleteآخه امیر جان
ReplyDeleteتو باورت میشه اینا یک موشک فرستاده باشن فضا ؟
نمی دونم دست خودم نیست امیر . این هم یک نوعی از همون چیزهایی است که در من فروریخته .
نمی تونم باور کنم .
من که خیلی افتخار کردم وقتی شنیدم .باید قدر این ایرانی ها رو دونست جدا از سیاست فکر و نو اوری رو با این شرایط مشکل به چه مرحله بالایی رساندن من همیشه با لذت میگم ایرانی هستم واقعا خیلی خودمون رو دست کم گرفتیم همش بخاطر فکر اشتاهی هست که انگلیسی های خاک بر سر توی ذهن ادم ها گنجاندن ما ادم های بی سیاستی هستیم و دل رحم.
ReplyDeleteنه . فقط که سقوط نیست . من هروقت می خوام سوار یکی از این هواپیماهای فکسنی ملخی مسیر گرگان به تهران بشم قلبم می ایسته از ترس. هربار بلند میشم فکر می کنم الان چندوقته هواپیمایی نیفتاده.اینبار دیگه نوبت این مسیره. بهانه اینا واسه نو نکردن ناوگان هوایی تحریمه. من میگم اگه ما می تونیم علی رغم تحریم ماهواره بفرستیم اسمون پس احتمالا می تونیم هواپیماهامون رو هم نوسازی کنیم.هوم؟ بعدم یه ذره مثالت ناراحتم کرد. درسته که از هر ان تا پرواز یکی اش افتاده اما همون یکی صدها خانواده رو عزادار کرده امیر جان. مثالت اگه درست هم باشه انسانی نیست.اینور ما با جون ادما سر و کار داریم نه ارتباطات و محابرات و فلان و بهمان.
ReplyDeleteمن میگم خوشحال تر میشدم اگه به جای هشت کشور دارای فناوری فلان ماهواره جزو مثلا هشت کشوری بودیم که ریسک سقوط هواپیماهاش به علت نقص فنی مثلا فلان درصد نزدیک به صفره.بازم میگم . من اطلاعاتی در این باره ندارم . شاید همه ی چیزی که میگم از نظر یه متخصص مزخرف باشه اما چون تو نظر افرادی عادی جامعه رو هدف انتقاد قرار دادی نظرم رو گفتم.
ReplyDelete