Sunday, February 22, 2009

آدمیت

می گفت ترجیح می دهم با او باشم و بدبخت تا با یک نفر دیگر باشم و خوشبخت...جز سکوت چه کاری از دست من بر می آمد؟


و خدا هم نمی داند یک وقت هایی آدم بودن چقدر چقدر دشوار است

20 comments:

  1. آخه مفهوم خوشبختی و بد بختی تو این جمله چیه؟

    ReplyDelete
  2. به نظر من یکم مصداق این می شه
    ای ره که می روی به ترکستان است

    ادم اگه می دونه که راهی که داره می ره اشتباه است تا اخر همیشه رنجه و سختی چرا باید ادامه بده
    البته همیشه تقصیر یه نفر نمی شه
    ولی بودن کسانی که با عشق بودن و با همون عشق با همون قدرت دوستت داشتن خوشبختی رو لمس کردن.

    ReplyDelete
  3. همیشه آدم بودن از همه چی سخت تره!

    ReplyDelete
  4. آدم بودن چه اهمیت داره وقتی بی رحمانه می ایسته جلوی تمنای دل آدم...

    ReplyDelete
  5. خوب اگه اون همونیه که باید باشه پس با اون بودن عین خوشبختیه. یه ذره این جمله جمع اضداده

    ReplyDelete
  6. خدای من... این ادم احتمالا مریضه!وگرنه چطور ممکنه؟؟ ...

    ReplyDelete
  7. ترجیح داد با اون باشه چون وجود طرفش..ترجیحا فقط وجود طرفش براش عین خوشبختیه.وجود بعضی ادما...صرفا بودنشون... به ادم حس میده...وبعضی دیگه  رو با خوشبختی هم نمیشه قبول کرد.. به حریم تن راه داد..

    ReplyDelete
  8. آدمیییت., یکم اینور تر, یکم اونور تر.,

    ReplyDelete
  9. ایمیل من باز نمیشه!یعنی خوندیش؟

    ReplyDelete
  10. بعد ها می فهمیم اشتباهاتمان را امیر...

    ReplyDelete
  11. و البته هستند کسانی که ماندند و خوش بخت هم شدند...

    ReplyDelete
  12. جور از حبیب خوش تر کز مدعی رعایت...

    ReplyDelete
  13. سلام امیر عزیز
    فکر میکردم با او که باشم خوشبختم الان فهمیده ام که ای کاش بی او بودم و خوشبخت تر

    ReplyDelete
  14. دریا! این جمله ات که می گی بعضی آدم ها رو با وجود خوشبختی هم نمیشه به حریم تن راه داد دقیقن درسته...

    ReplyDelete
  15. سکوت بزرگترین جنگه خود و افکاره..ولی تو این جنگ ادم خوبه بیشتر سعی کنه ببازه...بلوف زده!حرفی رو زده که اگه اعتقاد داشت زودتر از زدنش بهش عمل می کرد.

    ReplyDelete
  16. نمی دانم طرف که را بگیرم آن که حاضرست با یار ماندن به هر قیمتی را یا کسی که به قول تو آدم است و خوب آدمها هستند که منطق دارند و کسی که با دل تصمیم بگیرد آدم نیست لابد.
    نمی دانم آق امیر . ما که مانده ایم حیران هنوز این میان. خوش به حال شما که به فتوا رسیده اید

    ReplyDelete
  17. چقدر اين حرف آشناست!!!
    اي كاش بدونه اوني كه حاضره با اون باشه و بد بخت بشه دنبال خوشبختي اونه.
    واي كه چقدر خستم از اين ديوانگيها

    ReplyDelete
  18. رضا قاری زادهFebruary 26, 2009 at 5:17 PM

    به هر حال یادمون نره که لااقل این احتمال هم هست که خدا هم یه وقتهایی زیاد توقع نداشته باشه ازمون

    ReplyDelete
  19. بهش می گفتی که ناخودآگاه داره کلمه های بدبختی و خوشبختی رو جا به جا استفاده می کنه.

    ReplyDelete