Tuesday, February 3, 2009

و باز سلام بر خورشید

و آدم نگاه می کند به خودش و می بیند حالش خوب است و شگفت زده می شود و می فهمد چقدر حالش بد بوده که این معمولی بودن حالا انقدر به چشمش مهم و درخشان امده...به طرزی گوگولی مگولی معمولیم و این یعنی از قعر چاه آمده ایم بالا


پی نوشت:تجربه ام این طوری بوده که همیشه وقتی می خواهم سقوط کنم اتفاقی هست که زانو هایم را خم کند.یعنی لبریزم و یک قطره کوچک لازم است که سر ریزم کند و اتفاقی می شود آن قطره کوچک و وقتی می خواهم بالا بیایم هم عمومن رخدادی همین کار را برایم انجام می دهد.خواستم بگویم برایت، آن کار رفیقانه دیروز تو همین حکم را برایم داشت و رسن شد در چاه من...مدت ها بود چنین مراقبت پر ملاطفت زنانه ای را تجربه نکرده بودم و خیلی برایم ارزش داشت و خیلی خوشحالم کرد

8 comments:

  1. تا باد چنین بادا...

    ReplyDelete
  2. ارباب ما کلن با این self steam  شما خیلی حال می کنیم. فلذا دمتون گرم.

    ReplyDelete
  3. کاش این خرسندیت ادامه یابد ...اما هر کس به من می رسد می گئیم که هماره معمولیم....کاش تو خرسند باشی

    ReplyDelete
  4. این مراقبت پرملاطفت زنانه مستدام باد

    ReplyDelete
  5. من که یویو شدم توی چاه. بالا-پایین! خدا به دادم برسه از بس چه تو پایین رفتن و چه تو بالا اومدن می خورم به سنگ و تیزی های کنار چاه و گاهی نفسم بالا نمی آد. خدایا یکی نیست نخ این یویو را پاره کند!

    ReplyDelete
  6. این بالا پایین رفتنا داره کم کم مث ییلاق قشلاق میشه ها، واسه من که کم و بیش اینجوری شده!

    ReplyDelete
  7. از کلیه دوستانی که در طراحی سایت و وبلاگ و تعمیرات پرشین بلاگ و اینها سر رشته ای دارند تقاضا می کنم یه فکری به حال وبلاگ بی نوای من کنند. بنده تا آخر عمر شخصا دعاگوشون خواهم بود!

    (با تشکر از ارباب که فرصت ثبت این آگهی را به بنده دادند.)

    ReplyDelete
  8. عرفان موزیلایی چه کردی تو؟

    ReplyDelete