خلوت خصوصی خیال

و هستند روزهایی که آدم دلش نمی خواهد بنشیند پشت این میز و «بله آقای مهندس سرورتون آماده تحویله»بگوید.آدم جایش دلش می خواهد خانه باشد،بگذارد صدای گوگوش مثلن بپیچد توی خانه،بلند بلند ،فنجان داغ نسکافه را بگیرد دستش،خیره شود به آفتاب کم جان بهاری و همراه خانم خواننده زمزمه کند«روی ابریشم چین نبض صداتو میشه دوخت/میشه اسم تو رو به شعله گره زد و نسوخت»

روزهایی هستند که آدم باید با خیالش خلوت کند و یادش باشد این لحظه های خصوصی فقط مال اویند و خیالش...«برای تصاحب رویای ماه»فقط به همین خیال می شود مطمئن بود!