ختم کلام

سرمه برای نوشته ام متنی نوشته در وبلاگش.آن کنار بهش لینک دادم و اینجا هم؛تا بشود صداهای دیگری را هم در مورد این ماجرا شنید.فکر کنم در مورد آن واژه «زنک»حق با سرمه باشد که می گوید من آن آدم را قضاوت کرده ام...فکر کنم چراییش را بدانم که چطور شد برآشفتم.حرف هایی هستند کلن برای نگفتن و این چرایی هم می رود در زمره همان حرف ها...اما به نظرم می رسد ما باید مرزی برابر شر برای خودمان قائل شویم.فکر نمی کنم کسی میان ما باشد که دروغ،خیانت،قتل نفس،تجاوز و...را درست بداند.به نظر من شر از مقوله عدمی نیست.شرارت وجود دارد.آدمی می تواند مدیومی برای شرارت شود تا در جهان ما تجلی یابد.بیا سرمه توافق کنیم که می شود خیانتکار،قاتل،متجاوز به عنف را درک کرد اما نمی شود خیانت،قتل،تجاوز را تایید کرد و قضاوت ننمود.حق با سرمه بود:زنک»ی که من نوشتم قضاوت یک انسان بود و غیر منصفانه و حق با من بود وقتی برابر شرارت سنگر بندی کردم و عمل او را تقبیح نمودم.شاید من هم باید یاد بگیرم بین شر و شرور مرز قائل شوم و یادم بماند قضاوت خاص شر است نه شرور!