به افتخار شمس لنگرودی که امشبم را ساخت

آرام باش عزیز من آرام باش

حکایت دریاست زندگی

گاهی درخشش آفتاب،برق و بوی نمک،ترشح شادمانی

گاهی هم فرو می رویم،چشم های مان را می بندیم،همه جا تاریکی است

 

آرام باش عزیز من

آرام باش

دوباره سر از آب بیرون می آوریم

و تلالو آفتاب را می بینیم

زیر بوته ای از برف

که این دفعه

درست از جایی که تو دوست داری طالع می شود