سنگینی کوله بار نامریی

گفتند باید از طول فیلم نامه بکاهی.خیلی وقت پیش گفته بودند و اصلن نه دلش بود نه حالش.امشب دیگر از روی اجبار نشستم به کار و هر چقدر اولش سخت بود بعد از گذشت ساعتی کار راحت شد.به یک نگاه خودت تشخیص می دادی کجا زیاده روی کرده ای،کجا نباشد هم امور دنیا می گذرد،کجا را دوباره باید بنویسی تا ضرباهنگ حفظ شود و...

بعد با خودم فکر کردم کاش می شد ما آدم ها با خاطراتمان هم همین کار را می کردیم.هر از چند وقتی،مینشستیم به مرورشان،یک چیز هایی را حذف می کردیم،چیز هایی را اصلاح،چیز هایی را عوض ،تا کوله بارمان سبک شود.کوله باری که پشتمان است،نمی بینیمش ولی از سنگینیش گریزی نیست...کاش می شد،نه؟