ژاک قضا و قدری و اربابش

پنجره های رو به جنوب نورگیری دارد این خانه.صبح بخواهی یا نخواهی حوالی ساعت شش و نیم نور بیدارت می کند و دیگر انتخاب با خودت است که پتو را بکشی روی سرت و بخوابی یا بیدار شوی و به صبح سلام کنی.طبق معمول قصد خوابیدن کردم ولی یادم آمد که دوشنبه است و باید بعدش بروم کلاس و باید ماشین ببرم و بحران جای پارک و اینها...قبل خارج شدن از خانه گفتم حالا که من هفت و ربع می رسم جلوی شرکت و کار بانکی هم دارم و تا ساعت باز شدن بانک یعنی هفت و نیم بی کارم کتاب بردارم با خودم.«ژاک قضا و قدری و اربابش» را برداشتم،رسیدم،خواندم و نشد که بانک بروم و حتی نزدیک بود نشود که بروم شرکت...فاصله گذاری ها،روایت های تو در تو،طنز سرکش همه و همه چنان می کنند که باور نکنید دارید یک رمان متعلق به چند قرن قبل را می خوانید از بس همه چیز تر و تازه است...خداوند روح اقای دیدرو را با اولیا و شهدا و صدیقین و صلحا و ابدال و اوتاد و انبیا و ائمه و اهل بیت و صحابه و سایر نیکان محشور و مشهور فرمایاد