از آرزو ها

من حسرت شما را می خورم که در آن دفتر کوچک بالای سید خندان نشستید و می نویسید،بحث های روشن فکری می کنید،از همه مهمتر هر روز آن آقای میان سال خلاق مهربان را میبینید که انگار همه انرژی مثبت جهان را با خودش دارد

حسرت می خورم و می دانم فعلن نمی توانم آن طور زندگی کنم.مدام فکر می کردم که دست روزگار مرا رسانده به جایی که نتوانم مثل شما زندگی کنم اما این دو روزه فکر کردم و دیدم نه انتخاب خودم بوده،همین حالا هم می توانم اما حاضر نیستم هزینه هایش را بدهم.فکر کردم که حاضرم برای پرداخت این هزینه؟ و جوابش منفی بود.حالا به نظرم باید مسیر دیگری را بروم و چیزهایی را بسازم که پشتوانه ام بشوند برای در امنیت مثل شما زندگی کردن!

می روم،می سازم و اگر حتی یک روز از عمرم مانده باشد،می نشینم توی آن دفتر،فلاسک چای می گذارم کنارم و در مورد کوبریک و اسکات،یا یونگ و فروید حرف می زنم،می نویسم،بحث می کنم...صبر کنید و ببینید