نگاه می کنم به ذهنم و با حیرت شاید هم حسرت می بینم ضمیر دوم شخص مفرد پیوسته حاضر در تمام مکالمات درونی تبدیل شده به ضمیر سوم شخص مفرد همیشه غایب...به همین آسانی تنها می شویم
این سوم شخص مفرد غایب برمیگرده...همیشه غایب نمی مونه
امیرجان! رسمن بعضی از پست هات به آسونی چیزهایی رو یادم میندازه که به سختی خودمون رو وادار می کنیم چند دقیقه ای بهش فکر نکنیم!
ای جان
این از جنس شعر بود ...
وحشتناکه
چه دوستش دارم این روزها و چه هراسانم از آن از آن تنهایی شعفناک دهشتناک!
به همان آسانی که غایب شده به همان آسانی هم حاضر میشه..
آخ که هر بار می یام اینجا یه چیزی می خوره تو سرم که این حسا... این روزا... این حاله منه بی توست گوش دادنا..
چه ساده به خود سانسوری رسیدیم
آره .فهميدن اين قضيه واسم خيلي سخت بود
این سوم شخص مفرد غایب برمیگرده...همیشه غایب نمی مونه
ReplyDeleteامیرجان! رسمن بعضی از پست هات به آسونی چیزهایی رو یادم میندازه که به سختی خودمون رو وادار می کنیم چند دقیقه ای بهش فکر نکنیم!
ReplyDeleteای جان
ReplyDeleteاین از جنس شعر بود ...
ReplyDeleteوحشتناکه
ReplyDeleteچه دوستش دارم این روزها و چه هراسانم از آن
ReplyDeleteاز آن تنهایی شعفناک دهشتناک!
به همان آسانی که غایب شده به همان آسانی هم حاضر میشه..
ReplyDeleteبه همان آسانی که غایب شده به همان آسانی هم حاضر میشه..
ReplyDeleteآخ که هر بار می یام اینجا یه چیزی می خوره تو سرم که این حسا... این روزا... این حاله منه بی توست گوش دادنا..
ReplyDeleteچه ساده به خود سانسوری رسیدیم
ReplyDeleteآره .فهميدن اين قضيه واسم خيلي سخت بود
ReplyDelete