آخرین باری که برایت می نویسم

داشتم کاغذ هایم را مرتب می کردم بین شان بر خوردم به برنامه انتخاب واحدت و غصه ام شد.بعد رسیدیم به انتقال شماره ها و شماره تلفنت در دفترچه قدیم بعد لیست کتاب هایی که یکبار قرار بود از انقلاب برایت بگیرم بعد...یعنی روزم تمامن به یاد تو گذشت.دیگر زجر نمی کشم از این خاطرات.دیگر نوشته اول کتاب مستطاب آشپزی یا آتش بدون دود اشکم را در نمی آورد.امروز بالاخره جرات کردم آن پیراهن هاکوپیان نشان را هم پوشیدم...دوران زجر تمام شده انگار و دوران غم شروع...این غم هم می گذرد،می دانم که می گذرد و تهش فقط خاطره ای می ماند از بهترین رابطه ای که در تمام زندگیم تجربه کردم...می ماند یک لبخند همانطور که انگار می خواستی.امشب هم با یادت سر می کنم و فردا صبح دل می کنم از تو،اگر این دل بی پیر عصیانگر بگذارد