بیت حانون

بیت حانون!تانک هایشان رسیده به بیت حانون!کلی هیولای آهنی که نقش آن ستاره شش  پر کذایی را بر خودشان دارند.شما حتمن آن روبرو صف کشیده اید.با دست های خالی...تصویر آدم هایی که با جانشان جلوی تانک می ایستند برای ما آشناست.بچه که بودیم تلویزیون بار ها و بار ها عمر مختار نشان مان داد و تصویر آن مردانی که پاهایشان را بهم زنجیر کرده بودند و با تفنگ که نه با قلب هایشان می خواستند برابر تانک بایستند یا چرا این همه دور برویم.خرمشهر،محمد جهان آرا و مردانش با دست خالی در حسرت حتی یک آر پی جی هفت،وجب به وجب جلوی بهمنی از تانک ایستادند...تصویر آدم هایی که روحشان سپر خاکشان می شود برای ما آشناست

حالا شما آنجا در بیت حانون ایستاده اید تا بمیرید و قلب من،قلب هر کس که بداند شرف،وطن،آزادی یعنی چه با شماست.دست هایتان خالی است و ما قلبمان با شماست.نگران شماییم.من اشک می جوشد در چشم هایم وقتی خودم را می گذارم جای شما.وقتی مرد باشی و پشتت خانه ات،زنت،زندگیت باشد و روبرویت انبوه تانک که می آیند همه چیز را و اول از همه شرفت را از تو بگیرند...آدم می ترسد،جان عزیز است و می دانم که می ترسید و میدانم در همان لحظه هایی که می ترسید می دانید نمی توانید یک قدم عقب بروید.آدم که نمی تواند پا روی همه چیزش بگذارد و برود.برزخ وحشتناک شما را،مظلومیت تان را می فهمم و مدام توی دلم آرزو می کنم کاش لااقل موشک ضد تانک داشته باشند،با آر پی جی که نمی شود مرکاوا زد...دلم،دلمان با شماست،در بیت حانون!