زمین مادر است.همه ما فرزندان زمینیم.زمین تغذیه مان می کند،پرورش مان می دهد و روزی هم در تاریکی درونش برای همیشه پناهمان خواهد داد.
هر بار که در زندگی زمین می خوریم پناه می بریم به مادر کبیر.هر بار که بر اثر افسردگی ناشی از شکست به درون فرو میرویم مهمان رحم زمین می شویم،زمین مادر باز می پروراندمان تا به وقت مناسب به روشنایی پر هیاهوی جهان روز مره باز آییم.زمین مادر باز متولدمان می کند با فرصت های جدید،با الگو های نو، اگر و تنها اگر دوران جنینی اقامت در رحم مادر کبیر را قدر دانسته باشیم.
یاد بگیرم کاش، زمین خوردن هایم را ورای درد و رنجشان چون فرصتی برای تولد دوباره ببینم
پی نوشت:گایا نام ایزدبانوی زمین و مادر بزرگ خدایان المپ در اسطوره های یونان است!
سلام.
ReplyDeleteکاش همه یاد بگیریم..
الان وقتیه که دلم می خواد گایا منو ببلعه و دیگه نیارتم بیرون. چقدر سخته تصمیم گرفتن!
ReplyDeleteاین اون وری دیدن زمین خوردن هام، خیلی سخته چون ممکنه واقعن همیشه این معنی رو نداشته باشه.
ReplyDeleteزمین تو ایران باستان هم نماد عشق بود. همه رو تو دامن خودش نگه می داره
ReplyDeleteسپندارمذ
نماز را هم به خاطر همین حس ارتباط با زمینش دوست دارم امیر . هفت نقطه ی اتصال با زمین . تلاقی عدد هفت با انسان و زمین برام دلنشینه یه جورهایی
ReplyDeleteیه همسایه داشتیم اسمش گایا بود...
ReplyDelete