بیا بمان بایست

برای تو می نویسم سید محمد خاتمی

برای تو می نویسم که الان می گویند ظرف چند روز آینده تصمیم می گیری کاندیدای انتخابات بشوی یا نه.برای تو که من و ما دوم خرداد ٧۶ عاشقت شدیم و مثل هر عاشقی یادمان رفت که کمی هم دل بدهیم به معشوق ببینیم اصلن می گنجد در این دایره نامتناهی توقعات ما یا نه.مثل هر عاشقی ما از تو ناامید شدیم و شرط می بندم جای تو هر کس دیگری هم بود ما باز از او ناامید می شدیم.ما یادمان رفت تو رییس جمهور سیستمی،ما فراموش کردیم تو شخص دوم جمهوری اسلامی هستی ما دلمان می خواست تو رهبر اپوزیسیون باشی.می دانم، می دانم که مضحک است اما یادت نرود ما عاشق تو بودیم و عشق منطق بر نمی دارد

زمان کمی لازم بود تا ما بفهمیم از یک رییس جمهور در ایران امروز چه توقعاتی باید داشت و چه توقعاتی نه.زمان کمی به اندازه خرداد ٨۴ تا مثلن اولین حضور محمود احمدی نژاد در صحن علنی سازمان ملل.حالا فکر کنم نسل ماها می داند از یک رییس جمهور چه چیز هایی باید بخواهد و چه چیز هایی نخواهد.مثلن بخواهد وزیر ارشاد کابینه، خود قاتل مطبوعات نشود،مثلن بخواهد وزرای نفت و نیرو طوری برنامه ریزی کنند که در زمستان گاز و در تابستان برق داشته باشیم،مثلن وزیر خارجه چنان عمل کند که ظرف ٣ سال ۴ قطعنامه علیه ایران صادر نشود.اصلن خود رییس جمهور حرف که می زند ما خجالت نکشیم،عربده نکشد،قطعنامه دان پاره نکند،از چاقوی زنجان مایه نگذارد،عوام فریب و دروغگو نباشد و...می بینید آقای خاتمی!پاهای ما آمده روی زمین سفت واقعیت.ما حالا می خواهیم رییس جمهورمان کسی باشد که یاری مان کند بهتر و آبرومند تر زندگی کنیم.توقع معجزه و اپوزیسیون بازی نداریم

من فکر می کردم کاندیدا شدن تو به مصلحت نباشد اما حالا فکر می کنم شرایط با نفت ٣۵ دلاری فرق کرده،همانطور که با شرایط بین المللی فرق کرده،با آن شاه سلطان حسین گفتن برخی ها هم ایضن...حالا دلم می خواهد از تو خواهش کنم بیایی.بیایی و من قول شرف می دهم تمام مدت کنارت بایستم،محدودیت هایت را درک کنم،بفهمم که برای آباد کردن ویرانی های این ۴ ساله اخیر لااقل همین ۴ سال زمان لازم است،قبول کنم باید با گام های خیلی خیلی کوچک جلو برویم،یاد بگیرم از همین گام های کوچک خوشحال باشم و هر کاری که از دست و زبانم بر آید برای تو انجام دهم...سید محمد خاتمی!نسل من دیگر عاشق تو نیست،حالا ما تو را شناخته ایم و آنچه را که شناخته ایم از ته دل دوست داریم.همین تفاوت مرا امیدوار می کند به آینده،به اینکه از تو خواهش کنم سید محمد ما باشی،که بیایی؛بمانی،بایستی!