کوله بار نامریی خشم

رنجم تمام شده...در سطح خوداگاه دیگر غمی نیست.خشم و بغض و نفرت هم...اما از درون حس آزادی نمی کنم هنوز....در سطح ناخوداگاه هنوز هم غم هست،هم امید و هم خشم.این را از خواب هایی که می بینم فهمیدم.بخصوص انگار تمام خشمی که عمدن سعی کردم ابراز نکنم و منطقی به خودم بباورانم جایی برای خشم نیست درونم یک لایه پاییین تر جمع شده...دارم یک کوله بار نامریی خشم با خودم این سو  و آن سو میبرم.می بینید:کودک درون،بخش عاطفی درون ما،با اندیشه های منطقی قانع نمی شود،حق انتخاب آزاد،حق نه گفتن،بازنده خوب بودن....هیچ کدام از این ها را نمی فهمد.او فقط می فهمد برای امنیتش روی کسی شرط بسته و باخته،می فهمد مهمترین همبازیش حالا در دسترس نمی باشد.خشم کودک درون طبیعی است...شاید ما در پایان روابط عاطفی باید ضمن رفتار عاقلانه حتمن برای درمان این کودک جریحه دار شده هم تلاش کنیم.کودکی که احساس بی ارزشی،احساس خیانت می کند و خشمگین است:از شما و طرف آن سوی رابطه به یک اندازه!